Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2015/1342 Esas 2015/2126 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Karşılıklı Boşanma - Ziynet ve Eşya Alacağı
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı (koca) tarafından, her iki boşanma davası ve fer"ileri, kusur belirlemesi, eşya ve ziynet alacağı yönünden, davalı-karşı davacı (kadın) tarafından ise katılma yoluyla yoksulluk nafakası talebinin reddi, iştirak nafakasının miktarı ve nafakaların gelecek yıllarda artış isteği ile ilgili hüküm kurulmaması yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davalı-karşı davacı (kadın), koca tarafından evden kovulduğunu, bu sebeple ziynet eşyalarının evde kaldığını beyan ederek ziynet alacağı talebinde bulunmuş, mahkemece de aynı gerekçeyle talebin kabulüne karar verilmiştir.
Davalı-karşı davacı (kadın), 18.04.2012 tarihinde nafaka davası açmış ve bu tarihten sonra taraflar bir araya gelmemişlerdir. ... 2. Aile Mahkemesinin 11.12.2013 tarihinde kesinleşen 2012/207 esas, 2013/83 karar sayılı ilamının gerekçesinde tanık anlatımlarına göre, davacı ...’in annesinin taraflarla birlikte oturduğu ve Dilek’in altınlarının annesinde olduğu, davalı ...’ın ev almak için altınları kayınvalidesinden istediği, kayınvalidesinin altınları vermediği, bunun üzerine kocanın, kayınvalidesini evden kovduğu, davalı ... ve annesine hakaret ettiği, davalı ...’in kişisel malı olan altınların verilmesi konusunda bu şekilde baskı yapılamayacağı gerekçesiyle Türk Medeni Kanunun 197. madde koşulları gerçekleştiğinden nafakaya hükmolunduğu ve kararın bu şekliyle kesinleştiği anlaşılmaktadır. Bu durumda ziynet eşyalarının kocada kaldığı kanıtlanmadığından talep edilen ziynetler yönünden davanın reddi yerine yazılı gerekçeyle kabulü doğru olmamıştır.
3-Davalı-karşı davacı (kadın)’ın ... 1. İcra Müdürlüğünün 2008/11024 sayılı kendisi hakkında yapılan icra takibi dosyasında 01.12.2008 günlü haciz tutanağındaki beyanı 03.12.2008 günlü dilekçesi ile hiçbir taşınır ve taşınmaz malı olmadığını ve oturduğu evdeki tüm eşyaların eşinin babası ...’a ait olduğunu beyan ederek faturalar sunmuştur.Bu durumda davalı-karşı davacı (kadın)’ın eşya alacağının varlığı kanıtlanmadığından isteğinin reddi yerine kabulü bozmayı gerektirmiştir.
4-Tazminatlar, boşanma hükmünün kesinleşmesiyle muaccel hale gelir. Bu husus gözetilmeden, kadın yararına hükmolunan tazminatlara dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesi doğru olmamıştır.
5-Davalı-karşı davacı (kadın)’ın iştirak nafakası yönünden gelecek yıllara ait artış isteği yönünden olumlu ya da olumsuz bir hüküm kurulmaması da doğru değildir (HMK.md.26).
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. 3. 4. bentlerde gösterilen sebeplerle davacı-davalı (koca) yararına, 5. bentde gösterilen sebeple davalı-davacı (kadın) yararına BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 18.02.2015 (Çrş.)