Kamu kurum ve kuruluşlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık - resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/34744 Esas 2019/4984 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu kurum ve kuruluşlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık, resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : TCK"nın 158/1-d, 53 ve 204/1, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet

Kamu kurum ve kuruluşlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın beyaz eşya mağazası sahibi katılan ..."a üzerinde kendi resmi olan ancak katılan ..."nın kimlik bilgilerini içeren sahte nüfus cüzdanını göstermek suretiyle onu ikna edip buzdolabı satın alarak karşılığında borçlusu katılan ... olan bonoyu verdiği, bu suretle üzerine atılı dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği iddia edilen olayda; sanık savunması ve ikrarı, katılanlar beyanı ile dosya kapsamından sanığın üzerine atılı kamu kurum ve kuruluşlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarını işlediğine yönelik mahkeme kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın, 21/10/2011 tarih ve 2011/82-2011/591 sayılı ilk hükümlerde 5237 sayılı TCK"nun 157/1, 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis ve 80 TL adli para cezası ve 204/1, 62. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve hükümlerin sadece sanık tarafından temyiz edilmesi nedeniyle, bu hususun 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanık yönünden kazanılmış hak teşkil ettiği gözetilmeksizin, bozma ilamından sonra yapılan yargılama sonunda, sanığın sonuç olarak 158/1-d. maddesi gereğince 2 yıl hapis ve 100 TL adli para cezası ve 204/1. maddesi gereğince 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesinden sonra kazanılmış hakların ceza miktarı açısından gözetilerek 10 ay hapis ve 80 TL adli para cezası ve 1 yıl 8 ay hapis cezası olarak infazına şeklinde belirtilmemesi suretiyle kazanılmış hak ilkesinin ihlal edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesine istinaden halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılanmayı gerektirmeyen bu hususun, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm kısmının 1.bendine son fıkra olarak “Ceza miktarı itibariyle kazanılmış hak gözetilerek, sanığın 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca infazın 10 ay hapis ve 80 TL adli para cezası üzerinden yapılmasına” ve hüküm kısmının 2.bendine son fıkra olarak “Ceza miktarı itibariyle kazanılmış hak gözetilerek, sanığın 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca infazın 1 yıl 8 ay hapis cezası üzerinden yapılmasına” paragraflarının eklenilmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07/05/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.