Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/12742 Esas 2017/727 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada... 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 10/03/2015 tarih ve 2014/67-2015/54 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2011/96862 sayılı “...” ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, TPE Markalar Dairesi Başkanlığı’nın kararı ile 556 sayılı KHK’nın 7/1-a ve 7/1-d maddeleri gerekçe gösterilerek başvurunun reddine karar verildiğini, ret kararı üzerine yapılan itirazın TPE YİDK tarafından reddedildiğini, “...” ibareli başvurunun soyut ve somut ayırt ediciliğe sahip olduğunu, müvekkili şirketin “...” ibareli seri markalarının mevcut olduğunu ve ortalama tüketici nezdinde “...” ibaresinin doğrudan bu seri markaları akla getireceğini ileri sürerek YİDK kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; YİDK kararının hukuka uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu başvuru meydana getirilirken karakteristik bir renk tonlamasının kullanıldığı ve başvuru içerisindeki “E” harfinin ters yönlü yazıldığı, bu durumda soyut anlamda ayırt ediciliği olan bir işaret olduğu, 556 sayılı KHK’nın 7/1-a maddesi uyarınca reddinin mümkün olmadığı, yine 556 sayılı KHK’nın 7/1-d maddesi hükümleri uyarınca başvurunun belli bir karakteristik niteliğe sahip olması nedeniyle ticaret hayatında herkes tarafından kullanılan niteliğinden sıyrılarak belli bir ayırtediciliğe ulaştığı, KHK’nın 7/son maddesi uyarınca kullanıma bağlı ayırtedicilik kazanan işaretlerin 7/a, c ve d hükümleri uyarınca reddinin mümkün olmayacağı gerekçesiyle YİDK kararının iptaline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 13/02/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.