MAHKEMESİ : SİVEREK 2. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 30/05/2014
NUMARASI : 2013/66-2014/352

Taraflar arasındaki tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacılar vekili dava dilekçesinde, davacı S.. Ç.."ın olay tarihinde davalı kuruma ait olan ve 1.5 mt yükseklikte bulunan enerji nakil hattına temas etmesi nedeniyle yaralandığını, tedavi gördüğünü belirterek 1.000 TL (ıslah ile 17.018 TL) maddi tazminat ile 50.000 TL manevi, eşi ve çocuklarının bu olay nedeni ile üzüntü yaşadıkları için eşi Yıldız için 20.000 TL ve çocukları için 10.000"er TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili cevabında, olayda kusurlu olmadıklarını beyan etmiş, zamanaşımı def"inde bulunmuştur.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile tedavi masraflarına ilişkin talebin reddine, 17.018 TL maddi tamzinatın ve 14.375 TL manevi tazminatın davacı S.. Ç.."a ödenmesine, eşi Yıldız için 7.950 TL, çocuklar (4 çocuk) için 3.975"er TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosya kapsamından, 30.11.2002 olay tarihinde davacı Sinan Çalğn"ın kaybolan hayvanı aramak için akşam saatlerinde tarlada giderken davalı kuruma ait olan enerji nakil hattının yerden 1.5 mt yükseklikte olması nedeniyle elektrik teline temas edilerek davacının bu şekilde yaralandığı anlaşılmaktadır.
Asliye Ceza Mahkemesince yapılan yargılamada bilirkişi kurulundan alınan rapora göre dava dışı sanık DEDAŞ İşletme Şefinin 2/8 kusurlu olduğu açıklanmış ve mahkemece mahkumiyet kararının hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir. Raporda davalı kurumun 6/8 kusurlu olduğu belirtilmiş, ayrıca bu dosyada kusur incelemesi yapılmamıştır.
Yine, davacının malüliyet oranı ve meslekte kazanma gücünün kaybı ile ilgili Adli Tıp Kurumundan rapor alınmadan, Gaziantep Üniversitesi raporuna göre davacının %11 özürlülük oranı esas alınarak maddi tazminat hesaplanmıştır. Rapor bu haliyle hüküm kurmaya ve Yargıtay denetimine elverişli değildir.
Bu durumda, mahkemece; davacı S.. Ç.."ın meslekte kazanma gücünün kaybının ve malüliyet oranının Sosyal Sigortalar Sağlık işlemleri tüzüğüne göre tespit edilmesi için Adli Tıp Kurumundan rapor alınarak oluşacak sonuca göre hesaplanacak maddi tazminata karar verilmesi gerekirken, davalı tarafından itiraza uğrayan ve sadece özürlülük oranını açıklayan Gaziantep Üniversitesi Özürlü Sağlık Kurulu Raporuna göre hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Ayrıca; TBK.nun 74/2. (BK.nun 53.) maddesi gereğince; “Ceza hakiminin kusurun değerlendirilmesine ve zararın belirlenmesine ilişkin kararı hukuk hakimini bağlamaz” hükmüne göre, mahkemece; ceza dosyasında alınan bilirkişi kusur raporu ile bağlı kalmadan konusunda uzman üç kişilik bilirkişi kurulundan alınacak rapor sonucuna ve belirlenecek kusur oranına göre hüküm kurulması gerekirken kusur incelemesi yapılmadan yazılı şekilde karar verilmesi de bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 22.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.