Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 7.250 TL maddi tazminat olarak kabul edilen avukatlık ücretinin 2.500 TL’sininin tutuklama tarihi olan 11.02.2011 tarihinden, 2.500 TL’sinin ödeme tarihi olan 18.03.2011 tarihinden, 250 TL’sinin ödeme tarihi olan 09.07.2012 tarihinden, 2.000 TL’sinin ödeme tarihi olan 25.04.2014 tarihinden, 200.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihi olan 11.02.2011 tarihinden itibaren işletilecek yasal faizi ile birlikte davalı hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek geregi düsünüldü:
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekili ve davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5320 sayılı Kanunun 6/1. maddesine göre, davacının tazminat talebinin 5271 sayılı CMK"nın 141. - 144. maddeleri hükümlerine göre incelenip karara bağlanacağı gözetilerek, 5271 sayılı CMK"nın 142/5. maddesi gereğince dava dilekçesi ve ekindeki belgeler davalı kuruma tebliğ edilip, aynı Kanunun 142/7. maddesi gereğince davacı vekili ile davalı vekili duruşmadan haberdar edilerek, Cumhuriyet savcısının da katılımıyla duruşma yapılarak karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi suretiyle CMK’nın 188/1. maddesine muhalefet edilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
Tazminat talebinin dayanağı olan ceza dava dosyasında beraat etmiş olması nedeniyle davacı lehine maktu vekalet ücretine hükmolunması gerektiği, maktu vekalet ücretini aşan ve serbest meslek makbuzu ile ispatlanan kısmın ise davacı ile avukatı arasındaki hukuki ilişkiye dayandığı, bu nedenle koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davasında zarar kapsamında değerlendirilemeyeceğinin gözetilmemesi,

Kanuna aykırı olup, davalı vekili ve davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 23.09.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.