MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğeri aleyhine 31/07/2012 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 14/11/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmekle ..."dan gayri davacıların süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacı ...’ın temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Hukuk Usulü Muhakemeleri Yasası’nın 5236 sayılı Yasa ile eklenen Ek 4. madde gereğince HUMK’nun 427. maddesi uyarınca temyize konu bölümünün 1.820,00 TL’yi geçmemesi durumunda karar kesindir. Somut olayda temyize konu olan tutar, bu düzeye ulaşmadığından davacı ...’ın temyiz itirazları reddedilmelidir.
3- Davacı ...’ın davalılardan ...’a yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız eylem nedeniyle uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece dava reddedilmiş, karar davacılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının kendisini yaraladığını, ve ceza mahkemesinde mahkûm olduğunu, bu eylem nedeniyle kişilik haklarının zarara uğradığını belirterek manevi tazminat ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davacının yaralanmasının doğrudan davalı ...’ın eyleminden kaynaklandığının ispat edilemediği, davacının kavga sırasında araya girmesi nedeni ile yaralandığı, Ceza Mahkemesinin mahkûmiyet kararının kesinleşmesinin beklenmesine gerek olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden, davalılardan ...’ın davacılardan ...’a yönelik yaralama eylemi nedeniyle Sulh Ceza Mahkemesi’nin 2011/551 esas, 2011/917 karar sayılı ilamı ile adli para cezası ile cezalandırıldığı anlaşılmıştır. Borçlar Kanunu’nun 53. maddesi (6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu m.74) gereğince hukuk hâkimi ceza mahkemesinin kararı ile bağlı değilse de; ceza mahkemesince belirlenecek maddi vakıalar hukuk hâkimi yönünden de bağlayıcıdır. Davalının davacıyı yaraladığı, ceza dosyası ve mahkeme dosyası kapsamı ile sabittir. 818 sayılı BK’nın 47. maddesi ve 6098 sayılı TBK’nın 56. maddesi uyarınca; hâkim bir kimsenin bedensel bütünlüğünün zedelenmesi durumunda, olayın özelliklerini göz önünde tutarak, zarar görene uygun bir miktar paranın manevi tazminat olarak ödenmesine karar verebilir. Bu durumda, davanın reddine karar verilmesi doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.

SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (3) nolu bentte açıklanan nedenle davacılardan ... yararına BOZULMASINA; davacılardan A.. Ö..’ın temyiz itirazlarının yukarıda (1) nolu bentte gösterilen nedenle reddine, davacılardan ...’ın temyiz dilekçesinin yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenle reddine ve davacılardan ... ve ..."dan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 18/05/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.