Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/2423 Esas 2018/8039 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2423
Karar No: 2018/8039
Karar Tarihi: 30.05.2018

Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/2423 Esas 2018/8039 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme ve hırsızlık suçlarından verilen mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Mala zarar verme suçu yönünden kesinleşen hüküm temyiz edilemez olduğundan sanığın bu talebi reddedilmiştir. İşyeri dokunulmazlığı suçu yönünden sanığın temyiz talebi reddedilmiştir. Ancak hırsızlık suçu yönünden, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun verdiği karar doğrultusunda mağdur ve katılanın zararının giderilmesini gözeterek ve TCK'nın 168. maddesinde belirtilen indirim oranlarına riayet ederek sanığın cezasının indirilmesine dair hüküm 1/2 oranında indirim yapılması isabetsiz olduğundan bozulmuştur. Kanunlara göre, mala zarar verme suçu yönünden kesin hüküm temyiz edilemezken, diğer suçların temyiz adli bir yoludur. Hırsızlık suçu yönünden ise, mağdur ve katılanın zararının giderilmesi ve indirim oranlarına uyulması gerekiyor.

17. Ceza Dairesi 2018/2423 E. , 2018/8039 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçu yönünden kurulan temyiz talebinin reddine dair ek karara karşı yapılan temyiz talebinin incelemesinde;
14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 23.03.2005 tarihli ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. madde uyarınca hüküm kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından, sanık ...’in temyiz isteğinin 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nun 317. maddesi gereğince reddine ilişkin 23.05.2016 tarihli ek karara karşı yapılan temyiz isteminin CMUK"nun 315/2. maddesi uyarınca reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan temyiz isteminin reddine dair hükmün ONANMASINA,
II-Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ...’in temyiz nedeni yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, diğer yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
III-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 01.03.2016 tarih, 2015-2-832 Esas ve 2016/102 Karar sayılı ilamı ile "Mağdur ve katılanın zararı soruşturma aşamasında giderildiğinden ceza adaletinin sağlanması, hak ve nesafet kuralları ve TCK"nın 168. maddesinde belirtilen indirim oranları gözetilerek mahkemece sanıkların cezasının 1/2 oranından daha fazla olmak koşuluyla indirilmesi gerekirken, 1/2 oranında indirim yapılması isabetsizdir" olarak kabul edilmesi; ayrıca
5237 sayılı TCK"nın 168. maddesinin 1. fıkrasında etkin pişmanlık nedeniyle 2/3 oranına kadar indirim yapılacağının ifade edilmesi, aynı maddenin 2. fıkrasında ise indirim oranın 1/2 olarak öngörüldüğünün anlaşılması karşısında; sanık hakkında hırsızlık suçundan 168/1. maddesi uyarınca 1/2 den daha fazla oranda indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 30.05.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.