Nitelikli cinsel saldırı - şantaj - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/11336 Esas 2021/1593 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/11336
Karar No: 2021/1593
Karar Tarihi: 25.02.2021

Nitelikli cinsel saldırı - şantaj - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/11336 Esas 2021/1593 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin nitelikli cinsel saldırı suçundan beraat ettiğini ancak şantaj eylemi tehdit kabul edilerek mahkumiyet kararının verildiğini açıklamıştır. Ayrıca davaya katılma hakkı olan Bakanlık tarafından yapılan ihbarın zorunlu olmadığı kararını veren Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu'nun kararı da vurgulanmıştır. CMK'nın 237/2. maddesi gereği kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağı belirtilerek, Bakanlık vekilinin hükümleri temyize hakkı bulunmadığı ifade edilmiştir. Sanık müdafilerinin tehdit suçundan verilen miktar itibarıyla kesin hükme ilişkin temyiz istemlerinin reddine yönelik ek kararı ayrıca temyiz etmemeleri, nitelikli cinsel saldırı suçundan kurulan beraat hükmünün ise hukuki menfaatleri bulunmadığı gerekçesiyle temyiz edilememesi kararlaştırılmıştır. Kararda, Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun'un 20/2. maddesi de vurgulanmıştır.

14. Ceza Dairesi 2020/11336 E. , 2021/1593 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı, şantaj
HÜKÜM : Nitelikli cinsel saldırı suçundan beraat, şantaj eylemi tehdit kabul edilerek mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin hükümleri temyize hakkı bulunmadığından ve sanık müdafilerinin tehdit suçundan verilen miktar itibarıyla kesin hükme ilişkin temyiz istemlerinin reddine yönelik 28.07.2016 günlü ek kararı ayrıca temyiz etmeyip, nitelikli cinsel saldırı suçundan kurulan beraat hükmünün ise gerekçesine ilişkin olmayan temyizlerinde hukuki menfaatleri bulunmadığı anlaşıldığından, vaki temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, 25.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.