MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İtirazın kaldırılması
İcra mahkemesince verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, itirazın kaldırılması istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne ve itirazın kaldırılmasına karar verilmiş, karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, 09.01.2015 tarihinde davalı aleyhine başlatmış olduğu haciz ve tahliye istekli icra takibi ile 01.08.2014-01.01.2015 tarihleri arası ödenmediği iddia olunan altı aylık, aylık kira bedeli 2500 TL"den, toplam 15.000,00 TL"nin tahsilini talep etmiş, takipte 01.01.2007 başlangıç tarihli yazılı kira sözleşmesine dayanmıştır. Ödeme emrinin, 13.01.2015 tarihinde davalı borçluya tebliğ edilmesinden sonra davalı süresinde ve 19.01.2015 tarihinde icra dairesine verdiği dilekçe ile aylık kira parasının 380.00 TL olduğunu, buna göre kira borcunun 2.280,00 TL olduğunu ve yasal süre içerisinde ödeneceğini bildirerek borcun 12.720,00 TL"lik kısmına itiraz etmiştir.
Davalı aylık kira parasına itiraz ettiğine göre, istenilen aylar kiralarının talepteki miktar kadar olduğunu davacı alacaklının ispat etmesi gerekir. Davacı, dayanak sözleşme dışında başka bir belgeye dayanmadığına göre uyuşmazlığın dayanak kira sözleşmesine göre çözümlenmesi gerekir. Bu nedenle, dayanak yazılı kira sözleşmesinin başlangıç tarihi ve hususi şartların 6. maddesindeki artış gözetilerek çözüme gidilmesi gerekir.
Ancak, 01 Temmuz 2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanun"unun 344.cü maddesinde “Tarafların yenilenen kira dönemlerinde uygulanacak kira bedeline ilişkin anlaşmalarının, bir önceki kira yılının üretici fiyat endeksindeki artış oranını geçmemesi koşuluyla geçerlidir. Bu kural, bir yıldan daha uzun süreli kira sözleşmelerinde de uygulanır.” hükmüne, Türk Borçlar Kanununun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanunun 2.maddesinde; geçmişe etkili olma başlığı altında “Türk Borçlar Kanununun kamu düzenine ve genel ahlaka ilişkin kuralları gerçekleştirdikleri tarihe bakılmaksızın, bütün fiil ve işlemlere uygulanır.” hükmüne yer verilmiştir. Aynı Kanunun 7.maddesinde ise görülmekte olan davalara ilişkin uygulama başlığı altında "Türk Borçlar Kanununun kamu düzenine ve genel ahlaka ilişkin kurallar ile geçici ödemelere ilişkin 76., faize ilişkin 88., temerrüt faizine ilişkin 120. ve aşırı ifa güçlüğüne ilişkin 138.maddesi, görülmekte olan davalara da uygulanır." hükmü yer almaktadır. Türk Borçlar Kanununun kira artışına ilişkin 344.maddesindeki düzenleme kiracıları koruyucu nitelikte olup, kamu düzenine ilişkindir. Az yukarıda yazılı olduğu üzere Türk Borçlar Kanununun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanununun 2 ve 7.maddesi gözetildiğinde, TBK.nun yürürlüğünden önce serbest irade ile düzenlense de sözleşmedeki artış oranı, bir önceki kira yılında üretici fiyat endeksindeki kira artış oranını geçmemek koşuluyla geçerlidir. O halde, eldeki davalarda TBK.nun 344.maddesinde belirlenen artış oranını geçmediği ölçüde sözleşmedeki artış oranına itibar edilerek sonuca gidilmelidir.
Bu durumda, imzası davalı tarafca itiraz olunmayan yazılı kira sözleşmesindeki artış şartı ile yukarıda açıklaması yapılan TBK.nun 344. maddesindeki düzenleme gözönünde bulundurularak, mahkemece yaptırılacak bilirkişi incelemesi neticesinde, aylık kira miktarı belirlenerek, sonucuna göre, takibe konu alacak ile ilgili bir karar verilmesi gerekirken, takibe kısmi itirazın olduğu da gözönünde bulundurulmadan, itiraz edilmeyip kesinleşen kira alacağı tutarı da talebe dahil edilerek, takibe konu tüm alacak üzerinden itirazın kaldırılmasına karar verilmesi doğru değildir.
Karar bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428 ve İİK.nın 366.maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 18.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.