MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 06/07/2015 tarih ve 2014/308-2015/137 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili müvekkilinin 2011/98838 sayılı ve “...” ibareli marka başvurusunun, TPE YİDK’nun 2014-M-6014 sayılı kararıyla, dava dışı bir şahsa ait 2006/37811, 2009/06417, 2009/47222 sayılı ve “...+şekil”, "www.....com.tr", ...+şekil" ibareli markalara ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğu gerekçe gösterilerek KHK 7/1 (b) m. uyarınca reddedildiğini, oysa davacı şirketin başvuru konusu “...” markası üzerinde 1969 yılına dayanan önceye dayalı kullanım hakkı mevcut olup davacı şirket mağaza yönetimi ve mağaza zinciri oluşturma işi ile iştigal ettiğini, ayrıca “...” markası, davacı adına 16.01.1997 tarihinden itibaren 205429 numara ile tescilli olduğunu, dolayısıyla, davacı şirket lehine yapılan “...” marka başvurusunun re’sen 556 sayılı KHK’nin 7/1-b maddesine göre mutlak red nedeni olarak değil 8/1-b maddesi çerçevesinde nispi red nedeni olarak incelenmesi gerektiğini, davalı TPE tarafından marka tescil talebinin başvurusunun kısmen reddine dayanak gösterilen tescilli marka sahibi... ile davacı şirket arasında ... 2. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi’nin 2007/16 E., 2007/248 K. sayısı ile görülen davada, davacı...’ın haksız rekabet ve marka tecavüzüne yönelik talepleri hakkında red kararı verildiğinden...’ın markaların üzerindeki hakların davacı şirkete karşı ileri sürülmesinin mümkün olmadığını, bu nedenlerle, davalı TPE YİDK tarafından verilen 22.04.2014 tarih ve 2014-M-6014 numaralı YİDK kararının iptaline karar verilmesi talep edilmiştir.
Davalı TPE vekili, alınan kararlar ve yapılan işlemlerin usule ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme kararında, mukayese edilen markalarda ortak ayırt edici unsur "..." ibaresi olduğu, "..." ibareli başvuru ile redde mesnet 2006/37811 sayılı "...+şekil", markası arasında ilk bakışta ayırt edilemeyecek kadar benzerlik bulunduğu, her iki markanın 35. sınıfta da yer aldığı , emtiaların aynı olduğu, tüketicinin ilk bakışta ayırt edemeyeceği, Başvuruyu inceleyen marka uzmanının da bunu ilk bakışta ve derhâl algılaması ve başvuruyu benzer emtialar açısından kısmi reddetmesinin isabetli bir yaklaşım olduğu, (davacının önceye dayalı 97/000627 sayılı markasındaki emtiaların 2011/98838 sayılı başvuru markasında da reddedilmeyip aynen muhafaza edildiği) bu sebeple TPE"nin itiraz hakkında YİDK ret kararının hukuka uygun olduğundan davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 08/02/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.