15. Ceza Dairesi 2018/104 E. , 2019/4891 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma, özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Sanık ... hakkında güveni kötüye kullanma suçundan TCK’nın 155/1, 62, 50/1-a ve 52. maddeleri gereğince mahkumiyet,
Sanıklar ..., ... ve ... hakkında özel belgede sahtecilik suçundan; TCK’nın 207/1, 62, 53 ve CMK 231. maddeleri gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılması,
Özel belgede sahtecilik suçundan sanıklar hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar ile güveni kötüye kullanma suçundan sanık ... hakkında verilen mahkumiyete ilişkin hüküm, sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1) Sanıklar ..., ... ve ... hakkında, özel belgede sahtecilik suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik yapılan temyiz başvurusunun incelenmesinde;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının 5271 sayılı CMK"nın 231/12 maddesi uyarınca itiraz kanun yoluna tabi bulunduğu, sanıklar hakkında tesis edilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına, sanıklar müdafilerinin yaptıkları itiraz üzerine İstanbul 6. Ağır Ceza Mahkemesi"nin yaptığı inceleme sonucunda verdiği ret kararı ile verilen kararların kesinleştiği anlaşıldığından, sanıklar müdafilerinin temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında, güveni kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz başvurusunun incelenmesinde,
5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 3. fıkrasının son cümlesindeki “uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suç ile birlikte işlenmesi halinde uzlaşma hükümleri uygulanmaz” şeklindeki düzenleme karşısında, sanığın güveni kötüye kullanma suçu ile birlikte özel belgede sahtecilik suçunu da işlediği anlaşıldığından, açıklanan nedenlerden dolayı güveni kötüye kullanma suçunun uzlaşma kapsamı dışında olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede,
Sanık Veyis’in krediye ihtiyaç duyması ve daha önce başka bir bankaya yaptığı kredi başvurusunun reddedilmesi nedeni ile, kredi çıkartılması konusunda yardımcı olabileceğini öğrendiği sanık ... ile irtibata geçtiği, birlikte katılan ... şubesine giderek kredi talebinde bulundukları, katılanın bu esnada ödenecek krediye ilişkin boş dekont imzaladığı, kredinin onaylanmasının ardından sanık ...’nın kredi bedeli olan 6.100 TL’yi almasına rağmen, 1.000 TL"lik kısmını katılana verip kalanını uhdesinde tuttuğu, sanık ...’nin geri kalan parayı istemesine rağmen sürekli oyaladığı, bu surette sanığın kendisine teslim edilmiş olan para üzerinde zilyetliğin devri amacı dışında tasarrufta bulunduğu tüm dosya kapsamından anlaşıldığından, sanık ... hakkında güveni kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmünde herhangi bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık ... müdafisinin suçun sübut bulmadığına yönelik temyiz itirazının reddi ile hükmün ONANMASINA, 07/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
