Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/2184 Esas 2019/4878 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 157/1, 52 ve 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılan ile tanışan sanığın kendisinin ... Holding’de çalıştığını, holding patronunun koruması olduğunu, katılanın oğlunu isterse holdingde işe aldırabileceğini söylediği, buna inanan katılanında sanığa işe başvuru belgeleri ile birlikte toplamda 460 TL para verdiği, ancak sanığın katılanı sürekli oyaladığı, bu surette sanığın hileli eylemlerle haksız menfaat temin ettiği, sanığın tevil yollu ikrar içeren savunması, katılan ve tanık beyanları ile taraflar arasında uzlaşmanın sağlanamadığına ilişkin uzlaştırma raporu ve tüm dosya kapsamından anlaşıldığından, sanık hakkında dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmünde her hangi bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Sanığın yargılama sırasında dosyaya sunduğu 04/10/2017 tarihli dilekçe katılanın zararını giderdiğini beyan etmesi ve aynı tarihli katılan adına 600 TL para yatırıldığına ilişkin PTT Ödeme Belgesi aslını dosyaya sunmuş olması, katılan vekilinin de yargılama bittikten sonra dosyaya sunduğu 24/10/2017 tarihli dilekçe ile “müvekkili adına yatan her hangi bir para ve havalenin olmadığını PTT şubesinden öğrendiklerine” ilişkin beyanı karşısında, suça konu olay nedeni ile katılanın zararının giderilip giderilmediği araştırılarak, sanık hakkında TCK’nın 168/2. maddesinde düzenlenen “etkin pişmanlık” hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması suretiyle, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2)Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19/06/2007 tarih ve 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının alt sınırın üzerinde “30 gün” olarak tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.