6136 sayılı Yasaya aykırılık ve kasten yaralama - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/1735 Esas 2014/1370 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/1735
Karar No: 2014/1370
Karar Tarihi: 27.01.2014

6136 sayılı Yasaya aykırılık ve kasten yaralama - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/1735 Esas 2014/1370 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın 6136 sayılı Yasaya aykırılık ve kasten yaralama suçundan cezalandırılmasına karar verdi. Sanığın adli para cezası tutarı ve hükmedilen para cezası miktarına göre hükmün temyiz olanağı bulunmadığından, sanığın temyiz isteği reddedildi. Ancak, sanığın ceza infazı sırasında bazı haklarından yoksun bırakılması gerektiği gözetilmeksizin hüküm kurulduğu belirtildi. Bu durumun yeniden yargılama yapılmasını gerektirmemesine rağmen düzeltilmesi gerektiğine karar verildi ve hükümler düzeltildikten sonra onaylandı. Kanun maddeleri ise şöyle:
- 6136 sayılı Yasaya aykırılık ve kasten yaralama suçu
- 6136 sayılı Yasaya göre hükümlülük ve müsadere
- 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi
- CMUK.nun 317. ve 322. maddeleri
- 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesi ve 3. fıkrası
- TCK.nun 86/2 ve 86/1 maddeleri ve fıkraları.

8. Ceza Dairesi 2013/1735 E. , 2014/1370 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 6136 sayılı Yasaya aykırılık ve kasten yaralama
HÜKÜM : 6136 sayılı Yasanın 13/1 ve 5237 sayılı TCK.nun 86/2 ve 86/1 madde ve fıkraları uyarınca hükümlülük ve müsadere

Gereği görüşülüp düşünüldü:

UYAP sisteminde mevcut olup değiştirilme olanağının bulunmaması, Ceza Genel Kurulunun 17.04.2012 gün, 2012/2-299 esas sayılı kararı gözetildiğinde, gerekçeli kararda katip imzası eksikliğinin mahallinde giderilmesi olanaklı görülmüş

A- Sanık hakkında,TCK.nun 86/2 maddesi uyarıca kurulan hükme ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;

Sanığa doğrudan tayin edilen adli para cezasının tutarına ve karar tarihinde yürürlükte olan 6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. madde uyarınca hükmolunan para cezası miktarına göre hükmün temyiz olanağı bulunmadığından, sanığın temyiz isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 317. maddesi gereğince oybirliğiyle (REDDİNE),

B- Sanık hakkında 6136 sayılı Yasanın 13/1 ve TCK.nun 86/1 maddesi gereği kurulan hükümlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;

5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümlerden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümler çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükümlerin (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 27.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.