Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/12009 Esas 2018/7630 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/12009
Karar No: 2018/7630
Karar Tarihi: 22.03.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/12009 Esas 2018/7630 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı işyerinde satış elemanı olarak çalışırken yıllık izinleri kullandırılmadığını, fazla mesai ve genel tatil ücreti alacaklarının ödenmediğini iddia ederek iş sözleşmesini haklı nedenle feshetti. Davalı ise davanın reddedilmesini savundu. Mahkeme, deliller ve gerekçeler doğrultusunda, davanın kısmen kabulüne karar verdi. Ancak davalı avukatı tarafından temyiz edildi ve Yargıtay kararıyla bozuldu. Davacının çalıştığı süre davalı işyeri kayıtlarına göre belirlendi ve 24.03.2011 tarihinden önceki döneme ait alacakları ispat edilemediği için, davanın kabul edildiği tarihlerden hesaplanması gerektiği belirtildi.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu Madde 24, 25, 26, 32; Medeni Kanun Madde 41, 416.

22. Hukuk Dairesi 2017/12009 E. , 2018/7630 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 24.03.2010-02.06.2014 tarihleri arası satış elemanı olarak çalıştığını, müvekkilinin yıllık izinlerinin kullandırılmadığını, fazla mesai ve genel tatil ücreti alacaklarının ödenmediğini bu nedenle iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini beyanla kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin, ulusal bayram ve genel tatil ile fazla mesai alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesini haklı neden olmaksızın feshettiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece toplanan deliller ve yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda davacı işçi, davalı işyerinde 24.03.2010 tarihinde çalışmaya başladığını ileri sürmüş, davalı işveren ise davacının Sosyal Güvenlik Kurumu"na bildirilen dışında çalışmasının olmadığını savunmuştur. Mahkemece hükme esas teşkil eden bilirkişi raporunda davacının işe giriş bildirgesine göre işe giriş tarihinin 24.03.2010 olduğu ve bu konuda ihtilaf olmadığı belirtildikten sonra davacının 24.03.2010-02.06.2014 tarihleri arası çalıştığı kabulü ile dava konusu alacaklar hesaplanmıştır.
Kabul edilen hizmet süresi yönünden Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına göre, davacının davalı işyerinde 24.03.2011-02.06.2014 tarihleri arası çalıştığı anlaşılmaktadır. Davacının talebi, Kurum kayıtları, tanık beyanları, davalı tarafından ibraz edilen işyeri kayıtları birlikte değerlendirildiğinde davacının 24.03.2011 tarihi öncesi davalı işyerinde çalıştığının ispatlanamadığı bu nedenle dava konusu alacakların davacının hizmet döküm cetvelinde çalıştığı bildirilen sürelere göre hesaplanması gerekirken yazılı şekilde kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.

.