Hırsızlık suçunun delillerini ortadan kaldırmak amacıyla öldürmeye teşebbüs etmek - hırsızlığa teşebbüs etmek - mala zarar verme - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/993 Esas 2017/3810 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık suçunun delillerini ortadan kaldırmak amacıyla öldürmeye teşebbüs etmek, hırsızlığa teşebbüs etmek, mala zarar verme
HÜKÜM : 1-Hırsızlık suçunun delillerini ortadan kaldırmak amacıyla öldürmeye teşebbüs etmek suçundan; TCK.nun 82/1-h-son, 35, 62. maddeleri uyarınca; 14 yıl 2 ay hapis cezası,
2- Hırsızlığa teşebbüs etmek suçundan; TCK.nun 142/1-b-son, 143, 35, 62. maddeleri uyarınca; 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezası,
3- Mala zarar verme suçundan; TCK.nun 151/1, 62. maddeleri uyarınca;10 ay hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."in mağdur ..."i kasten öldürmeye teşebbüs ve mağdur ..."a karşı hırsızlığa teşebbüs ve mala zarar verme suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, takdire ilişkin cezaları azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümlerde düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafiinin kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı Kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu maddeyle yaptığı uygulamalar ile,
2)Mahkemece kurulan ilk hükmün sanık aleyhine temyiz edilmemesine ve hükmün Yargıtay 1. Ceza Dairesince sanık lehine bozulmasına göre, bozma sonrası yapılan yargılama gideri ile 5271 sayılı CMK"nun 324/1. maddesinde ödenmesi gereken avukatlık ücretleri yargılama giderlerinden sayılarak cezaya veya güvenlik tedbirine hükmolunması halinde bu giderlerin sanığa yükletilmesi gerektiği bildirilmiş ise de, Türkiye Cumhuriyeti Devletinin de tarafı olduğu Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c. maddesindeki bir suç ile isnat edilen herkesin avukat tutmak için gerekli maddi olanaklardan yoksun olması halinde ve adaletin yerine gelmesi için gerekli görüldüğünde re"sen atanacak bir avukatın yardımından ücretsiz olarak yararlanabileceği yönündeki düzenleme ile Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 90/5. maddesindeki usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası antlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası antlaşma hükümlerinin esas alınacağı yönündeki düzenleme karşısında, 5271 sayılı CMK"nun 324. maddesi ile Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi arasında çıkan uyuşmazlıkta milletlerarası andlaşma hükmü olan Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi hükümlerinin esas alınması gerektiği gözetilmeden, sanık için yapılan müdafiilik giderinin 5271 sayılı CMK"nun 150/3. maddesi uyarınca kendisine zorunlu olarak müdafii tayin edilen sanıktan tahsiline karar verilmesi yönündeki uygulamaların hukuka aykırı oldukları anlaşıldığından ve bu hususlar yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkralarında yer alan 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde ve hükmün yargılama giderlerine ilişkin D-3 bendinin 3.paragrafında yer alan 798.30 TL ibaresinin ise 217.30 TL olarak değiştirilmelerine ve cümlenin sonuna gelmek üzere “sanık için zorunlu müdafii atanması nedeniyle yapılan harcamanın hazine üzerinde bırakılmasına” ibaresinin eklenmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 08.11.2017 günü oybirliği ile karar verildi.