Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/744 Esas 2017/626 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/744
Karar No: 2017/626
Karar Tarihi: 07.02.2017

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/744 Esas 2017/626 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı tarafından davalıdan 1.457 TL tahsil talep edilen taşınır mal ve alacak davası, mahkemece kısmen kabul edilerek sadece 79,91 TL tahsil kararı verilmiştir. Temyiz sınırının altında kalan miktar nedeniyle davacı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 427/2. maddesi gereği, miktar veya değeri 1.000 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesin hükmündedir. Bu miktarın karar tarihinde 2.080 TL olduğu belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- HUMK 427/2
- 5219 sayılı Kanun'un 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren değişik 427/2. maddesi

11. Hukuk Dairesi 2016/744 E. , 2017/626 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ...21. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 17/02/2015 gün ve 2013/412-2015/62 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesin olup, bu miktarın, karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL olduğu, dava dilekçesinde 1.457,00 TL’nin davalıdan tahsilinin talep edildiği, mahkemece davanın kısmen kabulü ile 79,91 TL’nin tahsiline karar verildiği anlaşılmıştır. Bu itibarla, davacı tarafça talep edilen miktarın yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği hususları nazara alınarak davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 07/02/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.