Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/935 Esas 2019/9013 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a-4, 52/2, 4, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Sanığın adli sicil kaydının incelenmesi neticesinde TCK"nın 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas kaydının bulunduğu anlaşılmışsa da, cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre infaz edilmesine karar verilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Şikayetçinin 16.07.2014 tarihinde talimatla alınan beyanında ‘’.. kendileri bizim hastane masraflarımızı ve diğer masraflarımızı karşılamıştır, bu nedenle maddi ve manevi bir talebim yoktur.’’ ifadesi de dikkate alındığında; CMK’ nın 231. maddesindeki ‘’ hükmün açıklanmasının geri bırakılması’’ düzenlemesi için öngörülen koşulların, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlarla birlikte denetime olanak verecek şekilde, somut gerekçeler gösterilmek suretiyle değerlendirildikten sonra, sanık hakkında "hükmün açıklanmasının geri bırakılması"na ilişkin düzenlemenin uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi gerekirken; CMK’nın 231. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA;18.09.2019 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.