Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - konut dokunulmazlığının ihlali - kasten yaralama - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/8608 Esas 2020/10441 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8608
Karar No: 2020/10441
Karar Tarihi: 25.02.2020

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - konut dokunulmazlığının ihlali - kasten yaralama - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/8608 Esas 2020/10441 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, konut dokunulmazlığının ihlali ve kasten yaralama suçlarından mahkum edilmiştir. Kasten yaralama suçundan verilen adli para cezasının miktarına göre hüküm kesinleştiği için temyize açık değildir. Konut dokunulmazlığının ihlali suçuna yönelik temyiz itirazı reddedilmiş, ancak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçuna yönelik temyiz itirazı kısmen kabul edilmiştir. Mahkeme, sanığın suçu cebir kullanarak işlediğine dikkat çekerek, cezanın belirlenmesinde TCK'nın 109/2. maddesi gerektiğini belirtmiştir. Ayrıca, mağdurun nasıl serbest bırakıldığına dair detayların olmaması sebebiyle sanığın 5237 sayılı TCK'nın 110. maddesine ilişkin tartışma yapılmamıştır. Kararın dayandığı kanun maddeleri ise şöyledir:
- 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi
- 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. madde
- CMUK'nın 317. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 110. ve 109/2. maddeleri
- 1412 sayılı CMUK'nın 321. ve 326/son maddeleri

8. Ceza Dairesi 2019/8608 E. , 2020/10441 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, konut dokunulmazlığının ihlali, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
Sanık hakkında kasten yaralama suçundan tayin edilen adli para cezasının nevine ve miktarına göre hükmün, 6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyizi olanaklı olmadığından, sanık müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- Sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanık müdafiinin suçun sübutuna yönelik temyiz itirazı yerinde görülmediğinden reddiyle hükmün ONANMASINA,
3- Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
a- Sanığın, haklarındaki hükümleri temyiz edilmeyen sanıklar ... ve ... ile birlikte katılan ..."i zorla evden dışarı çıkartarak arabaya bindirmesi şeklinde gerçekleşen somut olayda; sanığın eylemini cebir kullanmak suretiyle işlediği gözetilerek temel cezanın TCK.nın 109/2. maddesi uyarınca belirlenmesi gerekirken, aynı Kanunun 109/1. maddesi ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
b- Katılanın nasıl serbest kaldığının dosya içeriğinden anlaşılamaması karşısında, şahsına zarar verilmeksizin kendiliğinden serbest bırakmanın söz konusu olup olmadığı araştırılarak sonucuna göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nın 110. maddesinin uygulanmanın gerekip gerekmediğinin tartışılmaması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. ve 326/son maddeleri gereğince, ceza süreleri bakımından kazanılmış hakları saklı kalmak kaydıyla BOZULMASINA, 25.02.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.