Kasten yaralama suçundan sanıklar ..., ..., ... ve ..."ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2, 62/1 ve 52/2-4. maddeleri gereğince ayrı ayrı 2.000,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmalarına dair ... Sulh Ceza Mahkemesinin 09.07.2013 tarihli ve 2012/653 Esas, 2013/678 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 25.09.2013 tarih ve 2013/14650 - 58822 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 07.10.2013 tarih ve 2013/325808 sayılı tebliğnamesi Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/6. maddesinde belirtilen şartlar oluştuğu halde, sanıkların uzlaşmak istemedikleri şeklindeki yasal dayanağı olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına dair karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.03.2012 gün 842-100; 10.04.2012 gün 479- 145 ve 08.05.2012 gün 449 - 186 sayılı kararlarında da belirtildiği üzere; sanıkların birbirlerine karşı gerçekleştirdikleri yaralama eylemi neticesinde basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmalarına neden oldukları; bununla ilgili mağdurlar tarafından sarfedilen en azından hastane masraflarının ödenmesi yönünde herhangi bir çaba gösterilmediği anlaşılan sanıklar hakkında 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesinde düzenlenen Hükmün Açıklanmasının Geri bırakılmasının objektif koşullarından olduğu kabul edilen suçun işlenmesiyle mağdurun uğradığı zararın aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tamamen giderilmesi şartının yerine getirilmediği, dosya kapsamından anlaşılmaktadır.
Yukarıda açıklanan nedenlerle; Adalet Bakanlığı"nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görülmeyerek kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.