MAHKEMESİ : SELÇUK ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ
TARİHİ : 11/02/2015
NUMARASI : 2014/91-2015/9
Taraflar arasındaki nafakanın artırımı davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı dava dilekçesinde; tarafların 29.06.2012 tarihli karar ile boşandıklarını, müşterek çocuklar Mustafa ve Korcan" ın velayetinin kendisine bırakıldığını, boşanma ile müşterek çocuklar lehine 250" şer TL iştirak nafakasına hükmedildiğini, aradan 2 yıl geçtiğini, nafakanın müşterek çocukların ihtiyaçlarını karşılamada yetersiz kaldığını belirterek, dava tarihinden itibaren, ayrı ayrı aylık 400"er TL" ye artırımına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı cevap dilekçesinde; yeniden evlendiğini, yeni eşinden 1 kız çocuğunun olduğunu, işsizlik maaşı aldığını, ödeme gücü olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, ödenmekte olan nafaka miktarının çocukların ihtiyaçları için yeterli değilse de davalının işsiz olduğu, davalının ekonomik durumunun, artırımı karşılayacak düzeyde olduğunun davacı tarafından ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
TMK "nın 182/2 maddesinde;velayetin kullanılması kendisine verilmeyen eşin,çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorunda olduğu hükme bağlanmıştır.
Velayet kendisine tevdi edilmeyen taraf,ekonomik imkanları ölçüsünde müşterek çocuğun giderlerine katılmakla yükümlüdür. Diğer taraftan, iştirak nafakası belirlenirken ana ve babanın ekonomik durumları gözönünde tutulmakla birlikte velayet hakkı kendisine tevdi olunmuş tarafın bu görev nedeniyle emeğinin ve yüklendiği sorumlulukların karşılığı olan harcamaların da dikkate alınması zorunludur.
Mahkemece, nafaka takdir edilirken; çocuğun yaşı, eğitimi ve ihtiyaçlarının yanında, ana-babanın gelir durumu da gözetilmeli ve nafaka yükümlüsünün (babanın) gelir durumu ile orantılı olacak şekilde hakkaniyete uygun bir nafakaya hükmedilmelidir.
Somut olayda, dosyadaki bilgi ve belgelerden; tarafların Selçuk Asliye Hukuk Mahkemesi (Aile Mahkemesi Sıfatıyla)" nin 29.06.2012 tarih, 2012/76 Esas 2012/174 Karar sayılı ilamı ile anlaşmalı şekilde boşandıkları, kararın 03.07.2012 tarihinde kesinleştiği, bu davanın ise 07.04.2014 tarihinde açıldığı, boşanma kararı ile birlikte müşterek çocuklar Mustafa Uyar ile Korcan Uyar"ın velayetlerinin davacı anneye verildiği, müşterek çocuklar lehine 250"şer TL iştirak nafakasına karar verildiği, müşterek çocuk Mustafa"nın 31.03.1998, Korcan"ın ise, 28.04.2000 doğum tarihli olduğu, davacının 34 yaşında, ayakkabıcılık işi yaptığı, SGK kayıtlarında prime esas 1.071 TL maaşı olduğu, annesine ait evde yaşadığı, adına kayıtlı 1 adet daire ve 2010 model Renault Kango marka aracının olduğu; davalının ise 35 yaşında, işsizlik maaşı aldığı, babasına ait evde eşi ve çocuğuyla yaşadığı, SGK kaydında 2013 yılı 12. ayında işten ayrıldığının belirtildiği, ancak boşanma davası yargılaması esnasında, davalının, Uyar Kundura adlı işyerinde 634 TL maaşla çalıştığının tespit edildiği, davacı tanıklarının, davalının, babasına ait ayakkabı dükkanında halen çalışmakta olduğunu beyan ettiği anlaşılmaktadır.
Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, boşanma davasının kesinleştiği tarih ile bu davanın açıldığı tarih arasında geçen süre, nafakanın niteliği, müşterek çocukların yaşı, eğitim durumu, ihtiyaçları ve nafaka yükümlüsünün (davalı babanın) gelir durumu nazara alındığında, TMK 4. maddesinde vurgulanan hakkaniyet ilkesi gereği, uygun miktar artırıma karar verilmesi gerekirken, davanın reddi uygun bulunmamıştır.
O halde, mahkemece, müşterek çocukların ihtiyaçlarındaki değişim ve davalının gelir durumu gözetilerek hakkaniyete uygun miktar nafaka artırımının takdir edilmesi gerekirken,yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 16.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.