Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/1059 Esas 2019/8984 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1059
Karar No: 2019/8984
Karar Tarihi: 18.09.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/1059 Esas 2019/8984 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince taksirle yaralama suçundan mahkum edildi. Ancak, katılanların şikayetlerinden vazgeçtikleri ve mağdurlarla anlaşma yapıldığı için, dosya içeriği itibarıyla derhal beraat kararı verilmesi gerektirir şartlar bulunmadığı anlaşıldı. Bu nedenle, mahkeme kararı BOZULDU ve davanın düşmesine karar verildi. Söz konusu kanun maddeleri şu şekildedir:
- TCK'nın 89/4 maddesi: \"Taksirli suçlarda cezalandırılma;\"
- TCK'nın 62/1 maddesi: \"Genel kolluk kuvvetlerinin görevleri;\"
- TCK'nın 50/1-a maddesi: \"Kasten öldürme suçu;\"
- TCK'nın 52/2-4 maddeleri: \"Taksirle öldürme suçu;\"
- TCK'nın 53/6 maddesi: \"Taksirle yaralama suçu.\"

12. Ceza Dairesi 2018/1059 E. , 2019/8984 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın üzerine atılı taksirle yaralama suçu TCK"nın 89. maddesinde hükme bağlanmış olup aynı maddenin 5. fıkrası gereğince 1. fıkrası kapsamı dışında bulunan bilinçli taksir hali hariç şikayete tabi olduğu, katılanlar ..., ..., Gökhan Ataş’ın hükümden sonra 08.10.2015 havale tarihli dilekçe ile şikayetten vazgeçtiklerini beyan ettikleri, sanığın da 21.03.2018 havale tarihli tebliğnameye cevap dilekçesi içeriğinden şikayetten vazgeçildiğinden haberdar olduğu, mağdurlarla anlaşma yaptığını, kararın yeniden incelenerek bozulmasını, hükmolunan adli para cezasının tedbire çevrilmesini ve sürücü belgesinin iadesine karar verilmesini talep ettiği görüldüğünden, dosya içeriği itibariyle de CMK"nın 223/9. maddesindeki derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartların bulunmadığı anlaşılmakla; hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanık hakkındaki davanın TCK"nın 73/4. ve CMK"nın 223. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE; 18.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.