Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/2362 Esas 2021/47 Karar Sayılı İlamı

Ankara Batı Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki çıkma payı alacağının tespiti davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın esastan reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, ortağı olduğu davalı kooperatiften 31.01.2015 tarihinde istifa ettiğini ve kabul edilerek kesinleştiğini, müvekkilinin yerine yeni ortak alındığını, 2015 yılı bilançosunun 27.07.2016 tarihinde kesinleştiğini, ancak bir ödeme yapılmadığını, yapmış olduğu aidat ödemelerini 2015 yılına ait yönetim giderlerinin düşülerek çıkma payını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının kooperatifin muhasebe işlerini yaptığını, asgari ücret alacağının kararlaştırıldığını, aidat miktarı ile örtüşecek şekilde muhasebe ücretini kayıtlara işlediğini, aidat miktarlarını ödemiş gibi gösterdiğini savunarak açılan davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; davacının kooperatif üyeliği nedeniyle banka yoluyla yaptığı bir ödeme bulunmadığı, muhasebe hizmeti karşılığı hak ettiği ücretin aidat olarak muhasebe kayıtlarına geçtiği, davacının ücretini ne olduğu konusunda şüpheye düşüldüğü, kooperatif tarafından çıkma tarihine kadar bir itirazda bulunulmadığı, davacının kayıtlara yansıdığı kadar ödemesinin bulunduğu, genel giderlerin düşülerek açılan davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesi kararına karşı taraf vekillerince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23.Hukuk Dairesi tarafından; mahkemece delillerin değerlendirilmesinde hukuka aykırı bir yön bulunmadığından davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine, mahkemece kabulüne karar verilen çıkma payı alacağının muaccel olduğu 27.07.2016 tarihinden itibaren faiz yürütülmesine karar verilmesi gerekirken, maddi hataya dayalı olarak 27.07.2010 tarihinden itibaren faiz yürütülmesi doğru görülmemiş ve davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile düzeltilerek yeniden esas hakkında karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davalı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 18.01.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.