MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : İşkence
HÜKÜM : 765 sayılı TCK.nun 102/3 ve 104/2 ile CMK.nun 223/8 madde ve fıkraları uyarınca zamanaşımı nedeniyle açılan kamu davasının düşürülmesi

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Dava zamanaşımı, olay tarihinden itibaren yasa tarafından belirlenen sürelerin geçmesi halinde Devletin yargılama hakkından vazgeçmesidir. Fiil hukuka aykırı ve suç teşkil etse bile fail cezalandırılmamakta, davanın düşürülmesine karar verilmektedir.
T.C. Anayasasının 38. maddesinin 1. fıkrasında, ""kimse, işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanunun suç saymadığı bir fiilden dolayı cezalandırılamaz; kimseye suç işlediği zaman kanunda o suç için konulmuş olan cezadan daha ağır bir ceza verilemez"" denildikten sonra 2. fıkrada, ""suç ve ceza zamanaşımı ile ceza mahkumiyetinin sonuçları konusunda da yukarıdaki fıkra uygulanır"" denmekle suç tarihinden sonra yürürlüğe giren ve zamanaşımı süresi yönünden aleyhe sonuç doğuran yasanın uygulanamayacağı kabul edilmiştir.
Dava zamanaşımı, sonuçları itibariyle maddi ceza hukukuna ilişkin olup Anayasa"nın 38, TCK.nun 2 ve 7. maddeleri uyarnca, suç tarihinden sonra lehe yapılan yasal değişiklikten sanık yararlanacak, aleyhe olan değişiklikler ise uygulanmayacaktır. Diğer bir anlatımla, suç tarihinden sonra yürürlüğe giren yasayla zamanaşımı süresi sanık aleyhine yeniden düzenlenmişse aleyhe sonuç doğuran yeni yasa değil, suç tarihinde yürürlükte bulunan ve lehe olan yasa tatbik olunacaktır. Yargıtay"ın süreklilik gösteren uygulamaları bu doğrultudadır.
Somut Olayda; sanıklara yüklenen işkence suçu, olay tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK.nun 243. maddesinde düzenlenmiş olup zamanaşımına ilişkin bir hüküm içermemektedir. Dava zamanaşımı yasanın 102 ve devamı maddelerinde düzenlenmiştir. 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK.nun 94. maddesinde yazılı işkence suçunda, yasanın kabul edildiği ilk şeklinde zamanaşımına ilişkin bir hüküm bulunmadığı halde 11.04.20013 gün, 6459 sayılı Yasanın 9. maddesi ile 94. maddeye eklenen 6. fıkrada ""Bu suçtan dolayı zamanaşımı işlemez"" hükmü kabul edilmiştir. Dava zamanaşımının uygulanmayacağını kabul etmesi nedeniyle aleyhe olan bu hüküm, yürürlüğe girdiği tarihten sonra işlenen suçlarda uygulanacak, geçmişe etkili olmayacaktır.
Bu itibarla incelenen dosyada, işkence suçunun işlendiği iddia olunan 28.01.1981 tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK.nun, 4449 sayılı Yasa ile değişiklik yapılmadan önce 243. maddesinde suçun yaptırımı ""5 seneye kadar hapis ve ömür boyu veya süreli memuriyetten yoksun kalma"" cezası iken olaydan sonra 26.08.1999 tarih ve 4449 sayılı Yasanın 1. maddesi ile yapılan değişiklik sonucu hapis cezasının (5252 sayılı Yasanın 6. maddesi ile ağır hapis cezası hapis cezasına dönüştürülmüştür.) yukarı sınırı 8 yıl olarak kabul edilmiştir.
01.06.2005 günü yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK.nun 94 maddesiyle, işkence suçunu işleyenlere 3 yıldan 12 yıla kadar hapis cezası öngörülmüştür.
Yasal değişiklikler gözetildiğinde, hükmolunacak cezaların yukarı sınırları ve zamanaşımı süresi itibariyle en lehe olan hüküm; suç tarihinde yürürlükte bulunan ve en fazla 5 yıl hapis cezasını öngören 765 sayılı TCK.nun 243/1. maddesi olup, aynı Yasanın 102/4 maddesinde öngörülen asli 5 yıllık, hukuki kesinti halinde 104/2 maddesi uyarınca 7 yıl 6 aylık kesintili (uzamış, olağanüstü) dava zamanaşımına tabidir. Suç tarihinden, iddianame tarihine kadar asli dava zamanaşımı süresi dolduğu halde, açılan kamu davasının 765 sayılı TCK.nun 102/4. maddesi yerine 102/3 ve 104/2 maddeleri uyarınca düşürülmesine karar verilmesi, sonucu itibariyle doğru bulunduğundan bozma nedeni yapılmamıştır.
Sonuç: Açıklanan nedenlerle, yerel mahkemece kanıtlar değerlendirilip gerektirici nedenleri açıklanmak suretiyle verilen, zamanaşımı nedeniyle kamu davasının düşürülmesi kararı sonucu itibariyle usul ve yasaya uygun bulunduğundan, katılan vekilinin zamanaşımı sürelerinin değerlendirilmesinde hata yapıldığına yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün (ONANMASINA), 21.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.