MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki itizarın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Davacı vekili, müvekkili kooperatifin 24.02.2008 tarihli genel kurul toplantısında her üyenin 2.400,00 TL ödemesinin kararlaştırıldığını, gecikme halinde aylık %10 gecikme cezası öngörüldüğünü, davacının bu miktarın 800,00 TL"sini ödediğini, kalan 1.600,00 TL borcu ödememesi üzerine aleyhine takip yapıldığını, ancak davalının itirazı üzerine takibin durduğunu ileri sürerek, itirazın iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davaya cevap vermemiş, duruşmada müvekkilinin bu borcu kooperatif eski Başkanı Mahir Erdem"e ödediğini, eski başkanın zimmet suçundan Ağır Ceza Mahkemesi"nde yargılandığını savunarak, davanın reddini istemiştir
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacı kooperatifin 24.02.2008 tarihinde yapılan olağan genel kurul toplantısında her üyenin defaten 2.400,00 TL ödemesine, gecikme halinde aylık %10 gecikme cezası uygulanmasına karar verildiği, davacının borcun 1.600,00 TL"lik kısmını ödemediği, eski yönetim kurulu başkanı hakkında Ankara 10. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2009/183 esas sayılı dosyasında yapılan yargılama konusunun işbu davanın konusu ile ilgili olmadığı gerekçesiyle, davanın kabulüne, itirazın iptaline ve asıl alacağın %40"ı oranında icra inkâr tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2) Dava aidat bedelinin tahsili istemiyle başlatılan icra takibine vaki itirazın iptaline ilişkindir. Mahkemece, karara esas alınan bilirkişi raporunda, temerrüt faizi miktarı davacı kooperatifin genel kurul kararı dikkate alınarak aylık %10"dan belirlenmiştir.
Genel kurulca, ödeme günü belirlenerek, (belirlenmemişse ayın sonu ödeme günü olup) aidatın veya şerefiye bedelinin süresinde ödenmesine, süresinde ödenmemesi halinde ise temerrüt faizi uygulanmasına ilişkin alınan kararın kesinleşmesi halinde, bu kararın tüm ortakları bağlayacağı açıktır. Genel kurul kararları, üyeler ile kooperatif arasında yapılmış bir sözleşme niteliğinde olup, kooperatif ve üyeler arasında ayrıca faiz oranları ile ilgili sözleşme yapılmasına gerek yoktur. Ayrıca genel kurullarca kararlaştırılan faiz oranları daha sonraki yıllarda değiştirilmediği ve iptal edilmediği sürece genel kurula katılmasa dahi tüm üyeleri bağlar. Bu durumda, 6098 sayılı TBK"nın 117. madde hükmü karşısında, genel kurulun belirlediği tarih kesin vade olup, üyenin bir ihtarla ayrıca temerrüde düşürülmesine gerek kalmadan, borcun ifasının istenebileceği kuşkusuzdur.
Dava konusu alacağın doğduğu tarihte yürürlükte bulunan 6098 sayılı kanunun temerrüt faizine ilişkin 120. maddesinde "Uygulanacak yıllık temerrüt faizi oranı, sözleşmede kararlaştırılmamışsa, faiz borcunun doğduğu tarihte yürürlükte olan mevzuat hükümlerine göre belirlenir. Sözleşme ile kararlaştırılacak yıllık temerrüt faiz oranı, birinci fıkra uyarınca belirlenen yıllık faiz oranının yüzde yüz fazlasını aşamaz" düzenlemesine yer verilmiştir. Kooperatif ile üyesi arasında ticari ilişki bulunmadığından yasal oranda temerrüt faizi uygulanmalıdır. 3095 sayılı Kanuni Faiz ve Temerrüt Faizine İlişkin Kanun" un 2/1. maddesi gereğince, bir miktar paranın ödenmesinde temerrüde düşen borçlu, sözleşme ile aksi kararlaştırılmadıkça, geçmiş günler için 1. maddede belirlenen yasal faiz oranına göre temerrüt faizi ödemeye mecburdur. Maddenin açık ifadesinden de anlaşılacağı üzere temerrüt faizinin, yasal faiz oranından fazla alınması taraflarca kararlaştırılabilir. Anılan maddeler birlikte değerlendirildiğinde kooperatif genel kurulunca belirlenen aidatların ödenmesinde gecikme durumunda alınacak temerrüt faizinin yasal temerrüt faiz oranından daha fazla miktarda kararlaştırılabileceği anlamı çıkmaktadır. Ancak taraflar, uygulanacak temerrüt faizi oranını belirlerken, yukarıdaki paragrafta belirtilen 6098 sayılı TBK"nın 120/2. maddesinde öngörülmüş olan sınırlamayı dikkate almak zorundadır. Zira bu husus, 6098 sayılı TMK"nın uygulama ve yürürlüğüne ilişkin 6101 sayılı Yasa"nın 7. maddesinin emredici hükmüdür.
Bu durumda Mahkemece, dava konusu yapılan alacakla ilgili TBK"nın 120/2. maddesinde yazılı oran aşılmadan işlemiş faiz borcunun hesaplanması amacıyla ek rapor alınıp sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, anılan hükmün dikkate alınmadan temerrüt faiz hesaplaması yapılan bilirkişi raporu esas alınarak yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 27.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.