Sanık ...’in beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan yapılan yargılaması sonucunda atılı suçtan mahkumiyetine dair Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesince kurulan 31.01.2017 gün ve 2012/410 Esas, 2017/21 sayılı Karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 26.05.2017 gün ve 2017/1189 Esas, 2017/1094 Karar sayılı ilamın sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 02.07.2020 gün ve 2020/4446 Esas, 2020/3039 Karar sayılı vaki temyiz isteminin süreden reddi yönündeki ilamına Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10.02.2021 günlü, KD-2021/13831 sayılı itiraznamesi ile 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin iki ve üçüncü fıkraları gereğince itiraz etmesi üzerine dosya Daireye gönderilmekle tetkik edildi.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı yerinde görüldüğünden, İTİRAZIN KABULÜNE, Dairemizin 02.07.2020 gün ve 2020/4446 Esas, 2020/3039 sayılı Kararının 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine eklenen iki ve üçüncü fıkraları uyarınca KALDIRILMASINA karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
5271 sayılı CMK"nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır.” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, sanık müdafisinin temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmesine, 25.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.