Sanık ... hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan (mağdureler ..., ... ile ..."e karşı) gerçekleştirilen yargılama sonucunda, atılı suçtan (mağdure sayısınca) mahkumiyetine dair Bursa 9. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 04.12.2012 gün ve 2012/92 Esas, 2012/1440 Karar sayılı hükümlerin sanık müdafisi ile katılan mağdure ... vekili tarafından temyizi üzerine, Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesinin 15.05.2018 gün ve 2015/1555 Esas, 2018/3676 sayılı bozma yönündeki kararına Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07.06.2018 günlü, 14-2013/178989 sayılı itiraznamesi ile 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin 2 ve 3. fıkraları gereğince itiraz edilmesi üzerine Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesinin 06.12.2018 gün ve 2018/5656 Esas, 2018/7306 sayılı Kararıyla itirazın yerinde görülmeyerek reddiyle, bu hususta karar verilmek üzere dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 09.05.2019 gün ve 2018/14-626 Esas, 2019/397 Karar sayılı ilamıyla 20.03.2012 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının gerekli görmesi halinde kadın, çocuk ve aile bireylerine yönelik uygulanan şiddet veya şiddet tehlikesi dolayısıyla açılan idari, cezai, hukuki her tür davaya ve çekişmesiz yargıya katılma hakkının bulunması nedeniyle anılan madde uyarınca bu husustaki takdir hakkının kullanılabilmesi için yokluğunda verilen mahkeme kararlarının Bakanlığa tebliğinin zorunlu olması nedeniyle itiraz konusu dosyadan haberi olmadığı anlaşılan Bakanlığa mahkemenin gerekçeli kararı tebliğ edilerek temyiz ettiği takdirde bu hususta gözetilip Dairesince yeniden değerlendirme yapılarak karar verilmesi için itirazın değişik gerekçeyle kabulü 15.05.2018 günlü Daire kararının kaldırılmasına dair verilen kararla birlikte gönderilen dosyayla ilgili verilen 10.12.2019 gün ve 2019/6412 Esas, 2019/13142 sayılı tevdi kararına istinaden ilk derece mahkemesince yapılan tebligat üzerine Bakanlık vekili tarafından hükümler temyiz edilmekle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen ek tebliğnameyle birlikte Dairemize gönderilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık müdafisi ile katılan mağdure ... vekilinin temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Mağdurelerin aşamalardaki çelişkili anlatımları, savunma, inceleme dışı sanıklar ... ve ... ile sanık arasında yaşanan olay sonrasında mağdurelerin kolluğa başvurmaları şeklindeki olayın ortaya çıkış tarzı dokunma şeklindeki eylemlerin cinsel amaçla gerçekleştirildiğine dair delil bulunmaması ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair mağdurelerin soyut beyanları dışında cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraati yerine yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan mağdure ... vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 30.11.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.