Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2017/2479 Esas 2019/10464 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerle istinaf başvurusunun reddine dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili; davalının trafik sigortacısı olduğu aracın karıştığı trafik kazasında davacıların murisinin vefaat ettiğini belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere davacı ... için 100,00 TL ... için 100,00 TL ve ... için 100,00 TL olmak üzere Toplam 300,00 TL destekten yoksun kalma tazminatının kaza tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, davanın kabulü ile davacı ... için 108.022,08 TL, davacı ... için 8.105,06 TL, davacı ... için 23.115,72 TL, olmak üzere toplam 139.242,86 TL destekten yoksun kalma tazminatının 09.06.2015 tarihinden itibaren hesaplanacak yasal faizi ile birlikte tahsiline
karar verilmiş; hükme karşı davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince davalı vekilinin istinaf başvurusunun reddine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2017 yılı için 41.530,00 TL"dir.
Temyize konu kararda, davacılar ... için 8.105,06 TL, ... için 23.115,72 TL, tazminata hükmedilmiş olup karar, anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı eş Bediha yönünden yapılan temyiz incelemesinde; Dairemiz yerleşik uygulamalarına göre müterafik kusur nedeniyle indirim oranı %20 olması gerekirken, mahkemece davacının kask takmadan motosiklete bindiği gerekçesiyle müterafik kusurunun olduğunun kabulü ile %10 olarak daha düşük bir oranda indirim yapılması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin kesinlikten REDDİNE; (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 6100 sayılı HMK 373/2. maddesi uyarınca dosyanın karar veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 11/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.