Sanık ...’ın kasten yaralama, cinsel taciz, hakaret suçlarından yapılan yargılaması sonucunda atılı suçlardan mahkumiyetine dair Antalya kapatılan 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 31.10.2012 gün ve 2011/749 Esas, 2012/1088 Karar sayılı hükümlerin sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 21.06.2017 gün ve 2014/10272 Esas, 2017/3484 Karar sayılı ilamı ile cinsel taciz, hakaret suçlarından kurulan hükümlerin düzeltilerek onanması ve kasten yaralama suçundan hükmün ise bozulması yönündeki kararına Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.09.2017 günlü, 2013/1053599 sayılı itiraznamesiyle kasten yaralama suçundan kurulan hükümle sınırlı şekilde 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin iki ve üçüncü fıkraları gereğince itiraz etmesi üzerine Dairemizin 30.11.2017 gün ve 2017/7027 Esas, 2017/6076 sayılı Kararıyla itirazın yerinde görülmeyerek reddiyle bu hususta karar verilmek üzere dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.10.2020 gün ve 2018/14-8 Esas, 2020/424 Karar sayılı ilamıyla itirazın kabulü ile Daire bozma ilamının kaldırılarak uygulamanın denetlenmesi için Dairemize gönderilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Oluşa uygun kabule göre sanığın işlediği kasten yaralama suçunun 5237 sayılı TCK’nın 86/2. maddesinde düzenlenip, öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e. maddesinde belirtilen 8 yıllık olağan dava zamanaşımına tabi bulunduğu ve zamanaşımını en son kesen 31.10.2012 tarihli mahkumiyet kararı ile inceleme günü arasında bu sürenin geçtiği anlaşıldığından, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca sanık hakkında bu suçtan açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 25.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.