Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/12338 Esas 2018/15210 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı, 01/12/1987 tarihinden itibaren davalı gazetenin başyazarı ve genel yayın yönetmeni olarak çalıştığını, son dönemde yazmış olduğu makalelerden rahatsızlık duyulduğundan bahisle işine haksız ve bildirimsiz şekilde 28 Eylül 2009 tarihinde son verildiğini beyanla, ödenmeyen ücret, kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücret alacaklarına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz
Karar, davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacının yıllık izin ücreti alacakları hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı Kanun"un 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır.
Somut uyuşmazlıkta; davalı şirkete ait yerel gazetede başyazar ve genel yayın yönetmeni olarak görev yapan ve Basın İş Yasası"na tabi çalışan olduğu anlaşılan davacının 21 tam yıl hizmeti bulunmakta olup, Basın İş Yasası"nın 21. maddesine göre 10 yıla dek 4 hafta, 10 yıldan fazla çalışmalarda ise 6 hafta yıllık izin hakkı olması nedeniyle, toplam 742 gün yıllık izin hakkı olduğu tespitiyle hesaplama yapılmıştır.
Davalı tarafça dosyaya yıllık izin defteri veya benzer mahiyette izin formu sunulamamış ise de, gazete yazarlığı yapan davacının kendi köşe yazılarında yıllık izne ayrılacağı, yahut yazarın yıllık izinde olması nedeniyle yazılarına ara verdiğine dair bilgilerin yer aldığı nüshalarının dosyaya delil olarak sunulmuş olduğu anlaşılmaktadır. Konunun aydınlatılması lüzumu hasıl olmakla HMK 31. maddesi gereğince davacının beyanı alınarak, sonucuna göre bu dönemlerin mahsup edilmesi suretiyle yıllık izin ücret alacağının yeniden hesaplanması için bozma kararı verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 19/06/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.