Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/12352 Esas 2017/505 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 15. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 18/06/2015 tarih ve 2012/474-2015/278 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkillerinin davalıdan 2.500,00 TL borç alarak davalı ile ödünç sözleşmesi imzaladıklarını, temerrüt faizinin sözleşmede aylık % 20 olarak yazılmış olduğunu, aldıkları borca istinaden davacı tarafından müvekkilleri aleyhine icra takibi başlatıldığını, müvekkillerinin fazladan 8.400,00 TL ödeme yapmak zorunda kaldıklarını ileri sürerek 8.400,00 TL’nın avans faiziyle birlikte davalıdan istirdatına karar verilmesini istemiştir.
Davalılar vekili, sözleşme ile belirlenen aylık % 20 faiz oranının yasal düzenlemelere uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece uyulan bozma ilamına, iddia, savunma, toplanılan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında yapılan sözleşmenin 8. maddesinde uygulanacak faiz oranı ile ilgili düzenleme yapıldığı, sözleşmenin sonundaki aylık gecikme faizinin %20 olarak kararlaştırıldığına dair elle yazı yazıldığı, bankalardan fiilen uygulanan en yüksek temerrüt faiz oranları tespit edildiği, aylık % 20 temerrüt faiz oranının bankalarca uygulanan en yüksek faiz oranı dikkate alındığında fahiş kabul edilmesi gerektiği, bilirkişi raporunda bu bankalarca uygulanan en yüksek temerrüt faizi dikkate alındığında davalıların 11/03/2008 - 11/03/2009 tarihleri arasında 7.350,00 TL fazla ödeme yaptıklarının hesaplandığı nedenleriyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 376,08 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 25/01/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.