Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/2102 Esas 2022/3242 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacılar vekili tarafından, 13/04/2008 gününde verilen dilekçe ile mirasın gerçek reddi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 18/06/2008 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacılar tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, mirasın gerçek reddi istemine ilişkindir.
Davacılar, murisleri Mustafa Korkmaz’ın 13.01.2008 tarihinde vefat ettiğini belirterek; adı geçen murisin mirasını kayıtsız ve şartsız olarak reddettiklerine dair karar verilmesini talep etmişlerdir.
Mahkemece, yasal süre içinde açılmayan davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacılar temyiz etmişlerdir.
Gerçek reddin, yasal koşullarının gerçekleşmesi halinde mirasçılar 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 605/1. maddesine dayalı dava açabilecekleri gibi, aynı Kanunun 605/2. maddesine dayalı olarak da dava açabilirler.
Gerçek ret, mirasçıların sulh mahkemesine sözlü veya yazılı beyanı ile yapılır. (TMK m. 609) Yasal mirasçıların murisin ölüm tarihinden itibaren üç ay içinde mirası reddetmeleri gerekir. Bu süre hak düşürücü nitelikte olup, mahkemece de re'sen dikkate alınması gerekir. Böyle bir davada sulh hukuk mahkemesi hakiminin görevi; reddin süresinde olup olmadığı ve ret edenin mirasçılık sıfatı bulunup bulunmadığını incelemek, süre koşulu ile mirasçılık sıfatının gerçekleşmesi halinde ise, Türk Medeni Kanununun 609. maddesi uyarınca ret beyanını tespit ve tescil etmekten ibarettir.
Somut olaya gelindiğinde; davacılar murisi olan Mustafa Korkmaz’ın dosyadaki nüfus kayıt bilgilerine göre vefat tarihinin 13.01.2008 tarihi olduğu, dava dilekçesinde dava tarihi olarak 13.04.2008 tarihinin, tevzi formunda ise 14.04.2008 tarihinin gösterildiği anlaşılmıştır. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 92/2. maddesi, “Süre; hafta, ay veya yıl olarak belirlenmiş ise başladığı güne son hafta, ay veya yıl içindeki karşılık gelen günün tatil saatinde biter. Sürenin bittiği ayda, başladığı güne karşılık gelen bir gün yoksa, süre bu ayın son günü tatil saatinde biter.” şeklinde düzenlenmiştir. Düzenlemede bulunan “tatil” kelimesinden, “çalışma-mesai saatinin sonu” anlaşılmalıdır (Baki Kuru, İstinaf Sistemine Göre Yazılmış Medeni Usul Hukuku, Ankara, 2021, Yetkin, s. 615.). Bölge Adliye ve Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Cumhuriyet Başsavcılıkları İdari ve Yazı İşleri Hizmetlerinin Yürütülmesine Dair Yönetmeliğin 5/14. hükmündeki “Fizikî ortamda yapılan işlemlerde süre mesai saati sonunda biter” düzenlemesi de aynı doğrultudadır.
Bu düzenlemelere göre, murisin vefat tarihi olan 13.01.2008 tarihine karşılık gelen hak düşürücü nitelikteki 3 ay sonraki gün 13.04.2008 tarihi olup, hafta sonuna (pazar) gününe rastlamaktadır. HMK’nın 93. maddesinin 2. cümlesindeki “...Sürenin son gününün resmî tatil gününe rastlaması hâlinde, süre tatili takip eden ilk iş günü çalışma saati sonunda biter.” düzenlemesine göre somut olaydaki 3 aylık süre pazar gününe rastladığından hak düşürücü süre de ertesi gün olan 14.04.2008 (pazartesi) tarihinde sona erecektir. Eldeki dava, 14.04.2008 tarihinde açılmıştır. Tüm bu nedenlerle her ne kadar mahkemece davanın yasal süre içinde açılmaması sebebiyle reddine karar verilmişse de, dava süresinde açılmış olup, mahkemece hatalı değerlendirme yapıldığından kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacıların temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, 28.04.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.