Taraflar arasındaki “haczedilemezlik şikayeti” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 6. İcra (Hukuk) Mahkemesince şikayetin kısmen kabul ve reddine dair verilen 08.12.2011 gün ve 2011/262 E., 2011/1122 K. sayılı kararın incelenmesi davalılar/alacaklılar vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 04.07.2012 gün ve 2012/6879-23471 K. sayılı ilamı ile;
(...Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
Alacaklılar tarafından başlatılan ilamlı takibe karşı borçlu belediye başkanlığının, kamu hizmetine tahsisli taşınmazlarına konulan hacizlerin kaldırılması istemi ile icra mahkemesine başvurduğu, mahkemece, bir kısım taşınmazların niteliği ve kullanım durumu itibariyle kamu hizmetinde kullanıldığı, diğer taşınmazlar yönünden ise İİK.nun 106-110.maddeleri gereğince yasal sürede satış istenmediği gerekçesi ile şikayetin kabulüne ve haczin kaldırılmasına karar verildiği anlaşılmaktadır.
5393 Sayılı Belediye Kanunu"nun 15/son maddesinde; "Belediyenin kamu hizmetinde fiilen kullanılan malları ile belediye tarafından tahsil edilen vergi, resim, harç gelirleri haczedilemez" düzenlemesine yer verilmiştir. Bu maddeye göre belediyenin haczedilmezlik şikayetinin kabul edilebilmesi için mahcuzların kamu hizmetinde fiilen kullanılması zorunludur.
Asıl olan, alacaklının alacağına kavuşmasını sağlamak olduğundan, kural olarak borçluların tüm mallarının haczi mümkündür. Bir malın haczedilememesi için yasal bir düzenlemenin bulunması zorunludur. Haczedilmezlik istisnai bir durum olduğundan, bu yöndeki düzenlemelerin de dar yorumlanması gerekir. Buna göre, 5393 Sayılı Belediye Kanunu"nun 15/son maddesinin de dar yorumlanması gerekip, maddede açıkça haczedilmezlik için "fiilen kamu hizmetinde kullanılma" koşulunun kabul edilmesi karşısında, belediyeye ait bir malın haczedilmezliği ancak fiili durumunun tespiti ile belirlenmelidir. İmar planı vb. bir idari işlem ya da kararla taşınmazın kamu hizmetinin yürütülmesini sağlayacak bir amaç için tahsis edilmesi, onun fiilen kamu hizmetinde kullanıldığı sonucunu doğurmayacağından, haczin kaldırılması için yeterli olmaz. Bunun için hakim bizzat taşınmazın başında bilirkişi eşliğinde keşif yaparak haczedilen taşınmazın fiili kullanım durumunu belirlemeli ve bu şekilde sonuca gitmelidir.
Somut olayda, mahkemece, mahallinde yapılan keşif sonucunda düzenlenen bilirkişi  raporundan, 319 ada 1 ve 4 parsel sayılı taşınmazlar dışındaki şikayete konu diğer taşınmazların yukarıda açıklanan ilkeler ışığında fiilen kamu hizmetinde kullanılmadığı anlaşılmakta olup, bu husus mahkemenin de kabulündedir.
Borçlunun icra mahkemesine başvurusu 5393 SK.nun 15/son maddesi kapsamında haczedilmezlik şikayetidir. Ancak, mahkemece, yukarıda belirtilen taşınmazların fiilen kamu hizmetinde kullanılmadığı tespit ve kabul edildiği halde, şikayet konusu yapılmayan İİK.nun 106-110. maddeleri gereğince bir değerlendirme yapılarak haczin kaldırılmasına karar verildiği görülmektedir.
O halde, mahkemece, 319 ada 1 ve 4 parsel sayılı taşınmazlar dışında kalan diğer taşınmazların fiilen kamu hizmetinde kullanılmadıkları anlaşıldığından anılan taşınmazlara ilişkin haczin kaldırılması isteminin reddine karar verilmesi gerekirken HMK.nun  26. maddesine aykırı şekilde talep aşılarak yazılı gerekçe ile istemin kabulü isabetsizdir” gerekçesiyle temyiz olunan kararın oybirliğiyle bozulmasına karar verilmiştir...)
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

HUKUK GENEL KURULU KARARI
 
Hukuk Genel Kurulu"nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Talep, haczedilemezlik şikayeti istemine ilişkindir.
Şikayetçi/borçlu vekili, müvekkili hakkında yapılan icra takibi sonucunda kamu hizmetine tahsisli ve fiilen kamu hizmetinde kullanılan müvekkiline ait taşınmazlar üzerine haciz konulduğunu, ayrıca haciz konulan bir takım taşınmazların da kendiliğinden kamuya tahsisli sayılan yerlerden olduğunu belirterek konulan hacizlerin kaldırılmasını talep etmiştir.
Davalılar/alacaklılar vekili, şikayetin yerinde olmadığını belirterek reddini talep etmiştir.
Yerel mahkemece, 319 ada 1 ve 4 nolu parsellerin fiilen kamu hizmetinde kullanıldıkları, ayrıca iş bu parseller ile haciz konulan diğer parseller hakkında İİK"nun 106 ve 110. maddeleri uyarınca taşınmaz üzerine konulan haczi izleyen iki yıl içinde satış istenmemesi nedeniyle hacizlerin düştüğünü, diğer bir kısım taşınmazlar yönünden ise satış isteme süresinin henüz geçmemesi nedeniyle haczin kaldırılması talebenin yerinde olmadığını belirterek şikayetin kısmen kabul ve reddine karar verilmiştir.  Davalılar/alacaklılar vekilinin temyizi üzerine Özel Daire"ce başlık kısmında yazılı gerekçeyle bozulması üzerine Yerel Mahkemece direnme kararı verilmiş, direnme kararını davalılar/alacaklılar vekili temyiz etmektedir.
Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık, Yerel Mahkemece talep aşılarak karar verilip verilmediği noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda şikayetçi/borçlu tarafından taşınmazlar üzerine konulan hacizlerin kaldırılmasının talep edildiği, Yerel Mahkemece yapılan değerlendirmede bir kısım taşınmazlar üzerine konulan hacizlerin fiilen kamu hizmetinde kullanılmaları, diğer bir takım taşınmazlar üzerine konulan hacizlerin ise 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunun (İİK)  106 ve 110. maddeleri uyarınca taşınmaz üzerine konulan haczi izleyen iki yıl içinde satış istenmemesi nedeniyle hacizlerin düştüğüne karar verildiği, Özel Dairece 5393 sayılı Kanunun 15/son maddesi uyarınca yapılan değerlendirmede 319 ada 1 ve 4 nolu parsellerin fiilen kamu hizmetinde kullanılmaları nedeniyle bu husustaki Yerel Mahkeme kararının yerinde olduğu, ancak İİK"nun 106 ve 110. maddeleri uyarınca yapılan değerlendirme ile bir kısım taşınmazlar üzerine konulan hacizlerin kaldırılmasına karar verilmesinin Hukuk Muhakemeleri Kanununun (HMK) 26. maddesine aykırı olacak şekilde talep aşılarak karar verilmesi isabetsiz bulunmuştur.
Şikayetçi/borçlu tarafından taşınmazlar üzerine konulan hacizlerin kaldırılması talep edildiğinden bu talep İİK"nun 106 ve 110. maddelerindeki değerlendirmeyi de içerdiğinin kabulü gerekir.
O halde, açıklanan nedenlerle talebin aşılmadığını kabul eden direnme kararı yerindedir.
Ne var ki, Özel Dairece bu yönden inceleme yapılmadığından bu yöne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Özel Daireye gönderilmesi gerekir.
S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenlerle direnme uygun olup, davalı/alacaklılar vekilinin  temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 12. HUKUK DAİRESİNE GÖNDERİLMESİNE, 2004 sayılı İİK’na 5311 sayılı Kanun’un 29. maddesi ile eklenen “Geçici 7. madde” atfıyla uygulanmakta olan aynı Kanun’un  366/III. maddesi uyarınca hükmün tebliğinden itibaren 10 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 25.12.2013 gününde oybirliği ile karar verildi.