MAHKEMESİ : ANKARA 9. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 20/10/2014
NUMARASI : 2014/820-2014/1368

Taraflar arasındaki tedbir nafakası davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, mahkemenin yetkisizliğine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı dava dilekçesi ile; evlendikten sonra eşinin yaşadığı ve çalıştığı yer olan Mersin iline gittiğini ve işinden ayrılmak zorunda kaldığını, iyi giden evliliklerinin son zamanlarda davalının tutum ve davranışları nedeni ile bozulduğunu, en son 06/06/2014 tarihinde eşinin kendisini evden kovduğunu, Ankara"ya gelerek ailesinin yanına sığındığını ileri sürerek, lehine 2,000,00 TL tedbir nafakasına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; yetki itirazında bulunmuş, TMK."nun 177. Maddesinde, boşanmadan sonra açılan nafaka davalarında nafaka alacaklısının yerleşim yeri mahkemelerinin yetkili olduğunun düzenlendiğini, dava tarihinden sonra alınan yerleşim belgesinde dahi davacının açık adresinin Mersin ili olduğunu belirtmiş, esastan da davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece; davalının yerleşim yeri adresinin Mersin olduğu gerekçe gösterilerek yetki itirazının kabulü ile, davanın yetki yönünden reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafça temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK"nunda genel yetkili mahkeme 6.madde de düzenlenmiştir. Buna göre; ""Genel yetkili mahkeme, davalı gerçek veya tüzel kişinin davanın açıldığı tarihteki yerleşim yeri mahkemesidir.""
Bunun yanında 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 177. maddesinde ise nafaka davalarında yetkili olan mahkeme düzenlenmiştir. Buna göre; "Boşanmadan sonra açılacak nafaka davalarında nafaka alacaklısının yerleşim yeri mahkemesi yetkilidir"
Bu düzenleme ile, genellikle ekonomik ve mali açıdan güçsüz durumda olan nafaka alacaklılarının; nafaka yükümlüsünün (davalının) bulunduğu yer mahkemelerinde masraf yapıp, gelerek dava açmaları ve bu suretle mağdur olmaları önlenmek istenmiştir. Burada zayıfı korumak amacı ile genel yetki hükmü getirilmiş ve seçimlik hak tanınmış bulunmaktadır. Nafaka alacaklısı (davacılar) isterse kendi yerleşim yeri mahkemesinde dava açabilecekler, isterlerse davalının ikametgahı mahkemesinde (HUMK 9.madde - HMK 6.madde gereğince) dava açabileceklerdir.
Öte yandan, bu yetki kesin yetki olmayıp, kanunun gerekçesinde de ilgili yasa maddesinde açıklandığı üzere genel yetki düzenlemesidir. Nafaka alacaklısına yukarıda ilgili yasa maddesinde de belirtildiği gibi seçimlik hak tanımıştır. Bu nedenle davalı tarafın yetki itirazı bulunmadığı takdirde mahkemece re"sen de incelenemez.
Somut olayda; davacının yerleşim yeri hem dava dilekçesinde hem de davaya esas vekaletnamede Ankara olarak gösterilmiştir. Davacı dava dilekçesinde Mersin ilinden kovulduğunu iddia etmiş olup, 06/06/2014 tarihinden itibaren Ankara"da ailesi ile birlikte yaşamakta olduğu davalı tarafın da kabulündedir. Bu itibarla davanın davacının yerleşim yeri olan Ankara ilinde açıldığının kabulü gerekmekte olduğuna göre, mahkemece işin esasına girilip sonucu dairesinde hüküm kurulmalıdır. Yanılgılı değerlendirme sonucu, (davalının ikametgahının Mersin ili olduğundan bahisle) yazılı şekilde yetki yönünden davanın reddi doğru görülmemiş, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 27.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.