2. Ceza Dairesi Esas No: 2019/14296 Karar No: 2020/2076 Karar Tarihi: 06.02.2020
Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14296 Esas 2020/2076 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından görülen bir hırsızlık davasında, sanık mahkum edilmiştir. Sanık daha sonra eski hale getirme ve temyiz istemlerinde bulunmuştur. Ancak bu kararın Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olduğu belirtilerek, bu istemler reddedilmiştir. Ayrıca, suçun işlenmesiyle ilgili diğer sanıkların temyiz itirazları da reddedilmiştir. Kararda, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptali ile ilgili Anayasa Mahkemesi kararının da dikkate alındığı belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise CMK'nın 42/1, Tebligat Kanunu'nun 21/1 ve CMUK'nın 310 ve 317. maddeleridir.
2. Ceza Dairesi 2019/14296 E. , 2020/2076 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü; 1-Sanık ...’nin hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik eski hale getirme ve temyiz itirazlarının incelemesinde; Sanığın, 12/08/2015 havale tarihli dilekçesindeki anlatımından temyiz ve eski hale getirme isteminde bulunduğunun anlaşılması ve eski hale getirme ve temyiz istemi hakkındaki karar verme yetkisinin, CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olması nedeniyle Çorum 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/08/2015 tarihli ek kararının yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede; Sanığın yokluğunda verilen hükmün, 23.06.2015 tarihinde Tebligat Kanunu’un 21/1. maddesine göre tebliğ edildiği anlaşılmakla; hükmü, CMUK"nın 310. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süreden sonra 12/08/2015 tarihinde temyiz eden sanığın süresinde olmayan temyiz istemi ile yerinde olmayan eski hale getirme talebinin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE, 2- Sanık ... ve ... müdafiinin hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelemesine gelince; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve taktirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 06/02/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.