MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Görevi yaptırmamak için direnme, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği, suç tarihine göre;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
CMK"nın 231/11. maddesi gereğince, Mahkemece kendisine herhangi bir yükümlülük yüklenmeyen ve denetim süresi içerisinde kasıtlı suç işleyen sanık hakkında, önceki hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi gerekirken, yeniden değerlendirme sonucu,
a) Görevi yaptırmamak için direnme suçunda, açıklanması geri bırakılan hükümde uygulanmamasına rağmen TCK"nın 43. maddesinin uygulanması ve neticede ilk hükümden daha ağır olarak belirlenen 6 ay 7 gün hapis cezasının TCK"nın 50/1-f maddesi uyarınca seçenek yaptırıma çevrilmesi sırasında çalışılacak iş kolu da belirtilerek infazı kısıtlar şekilde “kamuya yararlı temizlik (müstahdemlik) iş kolunda çalıştırılması tedbirine çevrilmesine” karar verilmesi,
b) Hakaret suçunda, açıklanması geri bırakılan hükümde uygulanmamasına rağmen TCK.125/3a maddesinin uygulanması ve neticede ilk hükümden daha ağır adli para cezasına hükmedilmesi,
c) 6545 sayılı Kanunun 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi uyarınca hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
d) Hükümden önce hazır bulunan sanığa son sözü sorulmayarak, CMK"nın 216/3. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı ve sanık ..."ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye uygun olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 17.01.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.