Taraflar arasındaki “tazminat” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Denizli 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce davanın kısmen kabulüne dair verilen 29.07.2010 gün ve 2006/155 E.,-2010/282 K sayılı kararın incelenmesi taraf vekillerince istenilmesi üzerine, Yargıtay 17. Hukuk Dairesi’nin 29.3.2012 gün, 2012/3236 E.,-2012/3843 K sayılı ilamı ile;
‘‘…1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekili ve davalı Ak Sigorta A.Ş vekilinin tüm, davalı İbrahim Boz ve Gökhan Boz vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. BK.nun 47.maddesi hükmüne göre, hâkimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Bu para tutarı ne tazminat ne de cezadır. Çünkü mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını amaç edinmediği gibi kusurlu olana yalnız hukukun ihlalinden dolayı yapılan bir kötülük de değildir. Aksine, zarara uğrayanda bir huzur duygusu doğurmaktadır. Aynı zamanda, ruhi ızdırabın dindirilmesini amaç edindiğinden tazminata benzer bir fonksiyonu vardır. O halde, tazminatın sınırı, onun amacına göre belirlenmelidir. Dava konusu olayda olayın meydana geldiği tarih (3.1.2005), tarafların ekonomik ve sosyal durumu, yaralanmanın niteliği gibi nedenler karşısında davacı için takdir edilen manevi tazminat miktarı fazla olup adalete uygun düşmemiş bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir...”
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

                 HUKUK GENEL KURULU KARARI
 
Hukuk Genel Kurulu"nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava; maddi ve manevi tazminat isteğine ilişkindir.
Davacı vekili, davalıların işleteni, sürücüsü ve trafik sigortacısı olduğu aracın neden olduğu kaza sonucunda müvekkilinin yaralandığı ileri sürerek 21.998,96 TL işgücü kaybı ve 50.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekilleri, davanın yerinde olmadığını bildirip davanın reddine karar verilmesi savunmuşlardır.
Mahkemece, maddi tazminat isteğinin kabulü ile 21.998,96 TL tazminatın yasal faizi ile davalılardan müteselsilen tahsiline, manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile takdiren 10.000 TL tazminatın yasal faizi ile davalılar G. B.. ve İ. B..’dan müteselsilen taksiline karar verilmiştir.
Taraf vekillerinin temyizi üzerine, Özel Daire’ce yukarıda açıklanan nedenlerle karar kısmen bozulmuş, Yerel Mahkeme’ce; önceki karardaki gerekçeler genişletilmek suretiyle maddi tazminat isteği yönünden hükmün kesinleştiği belirtilerek manevi tazminat isteği yönünden direnme kararı verilmiş, direnme kararı davalılar İbrahim Boz ve Gökhan Boz vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık; Yerel Mahkeme’ce takdir edilen manevi tazminat miktarının yüksek olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
Yapılan görüşmeler sonucunda, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, günün ekonomik koşulları, paranın alım gücü, kusur oranları ve maluliyet oranı gözetildiğinde, takdir edilen manevi tazminat miktarının makul oranda ve hakkaniyete uygun bulunduğu, Yerel Mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu Hukuk Genel Kurulu"nun çoğunluğunca benimsenmiştir.
Yapılan görüşmeler sırasında, bir kısım üyelerce, Özel Daire kararının yerleşik uygulamaya uygun olduğu, Yerel Mahkeme’nin direnme kararının yerinde olmadığı, bozulması gerektiği ileri sürülmüş ise de bu görüş Kurul çoğunluğunca yukarıda belirtilen nedenlerle benimsenmemiştir.
O halde, Hukuk Genel Kurulu"nun çoğunluğunca usul ve yasaya uygun olduğu benimsenen direnme kararının onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Davalılar İ. B.. ve G. B...vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, temyiz ilam harcının peşin alınan harçtan mahsubu ile artan 35,30 TL’nin temyiz edenlere iadesine, 6217 sayılı Kanunun 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 440/I maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 20.12.2013 gününde oyçokluğuyla karar verildi.