Sanık ... hakkında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı (iki kez) suçundan yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan beraatine dair Adana 4. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 02.11.2007 gün ve 2006/143 Esas, 2007/292 Karar sayılı hükümlerin katılan mağdureler vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 09.10.2012 gün ve 2011/5319 Esas, 2012/9668 Karar sayılı ilamı ile bozulması yönündeki kararıyla ilgili olarak ilk derece mahkemesince direnme kararı verilerek kurulan 12.03.2013 gün ve 2012/419 Esas, 2013/151 Karar sayılı ilamın katılan mağdureler vekilince temyiz edilmesinin ardından dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunca 18.10.2016 tarih ve 2015/14-21 Esas, 2016/367 sayılı Karar ile usul ve kanuna uygun direnme gerekçesi gösterilmediğinden bahisle diğer yönleri incelenmeksizin hükümlerin bozulması üzerine ilk derece mahkemesince yeniden direnme kararı verilerek kurulan 30.03.2017 gün ve 2017/88 Esas, 2017/126 Karar sayılı ilamın katılan mağdureler vekilince temyiz edilmesinden sonra Dairemizde inceleme sırası bekleyen dosya ile ilgili olarak 02.12.2016 günlü, 29906 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 24.11.2016 günlü, 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin iki ve üçüncü bentlerine istinaden yapılan incelemede gereği düşünüldü:
İlk derece mahkemesince kurulan 30.03.2017 gün ve 2017/88 Esas, 2017/126 Karar sayılı direnme ilamında belirtilen gerekçeler yerinde görüldüğünden, katılan mağdureler vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan direnme hükmünün ONANMASINA, 18.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.