MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
A- Sanık hakkında hakaret suçu için kurulan hükmün incelenmesinde;
1-Anayasanın 141, CMK’nın 34 ve 230. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının tarafları, Cumhuriyet Savcısı ile herkesi inandıracak ve Yargıtay denetimine imkan verecek biçimde olması gerekir.
Yargıtay’ın gerekçelerde tutarlılık denetimini yapabilmesi için; kararın dayandığı tüm verilerin, bu veriler konusunda mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ile mağdur ve tanık anlatımlarına ilişkin değerlendirmelerin, hangi anlatımın ne gerekçeyle diğerine üstün tutulduğunun açık olarak hükmün gerekçesine yansıtılması ve mahkemece ulaşılan vicdani kanı sonucunda sanığın hangi fiillerinin suç sayıldığı açıklandıktan sonra kabul edilen bu fiillerin hukuki nitelendirilmesinin yapılması, cezada artırım ve indirim gerektiren nedenlerin kanuni bağlamda tartışılması gerekirken, açıklanan bu hususlara uyulmayarak sanığın hangi sözlerinin hakaret olarak kabul edildiği belirtilmeksizin gerekçesiz hüküm kurulması,
2-Hakaret suçundan temel cezanın doğrudan TCK’nın 125/3-a maddesi gereğince tayini yerine aynı Kanun’un 125/1. maddesi ile belirlenip daha sonra artırılması,
B-Sanık hakkında kasten yaralama suçu için kurulan hükmün incelenmesinde;
Mahkeme kabulüne göre sanığın Denetimli Serbestlik Tedbiri nedeniyle bulunduğu .... Polis Merkezi Amirliğinde hakkında işlem yapıldığı sırada müşteki ... ile müştekinin önceki haftaya ait adli kontrol için imza attığı gerekçesi ile sanığı uyarması üzerine tartıştıkları, tartışmayı duyan müşteki ..."ın da müdahil olduğu, müştekilerin önce sanığı dışarı çıkarmaya çalıştıkları, sanığın tekrar içeri gelerek tartışmayı sürdürdüğü, müşteki ..."ın engellemeye çalışması üzerine sanığın tekme atarak müşteki ..."ın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı olayda TCK"nın 265/.1 maddesinde düzenlenen görevi yaptırmamak için direnme suçunu oluşturduğu gözetilmeden vasıflandırmada hataya düşülerek sanığın TCK"nın 86/2. maddesinde düzenlenen kasten yaralama suçundan cezalandırılmasına karar verilmesi,
Kabule göre de;
1-Sanığın görevli memur olan mağdura karşı gerçekleştirdiği yaralama eylemi nedeniyle 86/3-c maddesi uyarınca arttırım yapılmaması,
2-TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulama olanağının ortadan kalkmış olması,
Kanuna aykırı, sanık ..."nin temyiz nedenleri yerinde görülmekle tebliğnameye aykırı olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 17/01/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.