Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2017/2717 Esas 2019/10317 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
6100 sayılı HMK"nın geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2017 tarihinden itibaren 2.590,00 TL"ye çıkartılmıştır.
Mahkemece, davacı vekilinin 30/09/2011 tarihli beyan dilekçesi ile dava konusu alacağın 1.860,16 TL"lik kısmının ödenmiş olduğu, buna ilişkin makbuz örneğinin sunulduğu, daha önce bu kısım için davadan feragat edildiği, bu alacağa ilişkin olarak kaza tarihinden itibaren 338,86 TL"lik bir faiz alacaklarının bulunduğu, anlaşılmakla davanın bu kısım yönünden kabulüne karar verilmiştir. Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verilmiş olup mahkemece verilen karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan sebeplerle davacı vekilinin temyiz istemlerinin kesinlikten REDDİNE, 07.11.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.