MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait teknede 2010 yılı Mart ayından, 2010 yılı Kasım ayına kadar kaptan olarak 8 ay boyunca bilfiil çalıştığını, işveren tarafından iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini iddia ederek ihbar tazminatı ile fazla mesai, ulusal bayram genel tatil, hafta tatili ve ödenmeyen ücret alacağının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının tüm ücretlerinin ödendiğini, davacının işten çıkartıldığı iddiasının doğru olmadığını, savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu, gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Somut olayda, davacı haftanın 7 günü günde en az 15 saat çalıştığını iddia ederek fazla mesai talebinde bulunmuştur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının günde fiili olarak 12 saat çalışarak haftada 7 gün çalışma ile 84 saat çalışma yaparak 39 saat fazla mesai yaptığı tespit edilmiştir. Davacı tanıkları 7/24 çalıştıklarını, belli bir mesai saatleri olmadığını beyan etmişlerdir. İş yerinde fazla mesai yaptığını ispatla yükümlü olan davacı işçi bu iddiasını ispat etmek amaçlı tanık dinletmiş olup tanıklar beyanlarında davacının işe başlama ve işin bitimi saatleri konusunda beyanda bulunmamışlar sadece 7/24 çalıştıklarını beyan etmişlerdir. Bu beyan dikkate alındığında davacının fazla çalışma yaptığını ispat edemediği görülmektedir. Ayrıca davacı işçi özel yat niteliğindeki işyerinde sürekli kalmakta ve orada ikamet etmektedir. İş yaşamı ile normal yaşamı iç işe girmiş durumdadır. Davacının bu çalışma düzenine göre günlük çalışma programını kendisinin belirlediği anlaşılmaktadır. Saptanan bu durum karşısında ve yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulduğunda, fazla çalışma ücret alacağı yönünden davanın reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 18.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.