Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/1200 Esas 2018/7642 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1200
Karar No: 2018/7642
Karar Tarihi: 24.05.2018

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/1200 Esas 2018/7642 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın gece vakti müştekinin evine girerek para çalması suçundan yerel mahkemece mahkum edildiği ve temyiz edildiği belirtilmektedir. Sanığın savunması alındığı, ancak tebligatların sanığa ulaştırılamadığından ilanen tebliğ yapıldığı bildirilmektedir. Sanığın ceza infaz kurumunda olduğu ve eski hale iade ve temyiz taleplerini içeren dilekçe verdiği belirtilmektedir. Mahkemece taleplerin reddine karar verildiği, ancak sanığın aynı gerekçelerle tekrar itiraz ettiği belirtilmektedir. Yargıtay'a ait olan eski hale getirme istemi konusunda karar verme görevi olduğu belirtilerek, Ödemiş 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nin kararının kaldırıldığı belirtilmektedir. Sanığın suçu işlediği ve zamanaşımı bakımından 765 sayılı Yasa hükümlerinin sanık yararına olduğu belirtilmektedir. 5252 sayılı Yasa'nın 9/3. maddeleri uyarınca 10 yıllık asli zamanaşımının hüküm tarihi olan 05.11.2004 tarihinden inceleme tarihine kadar geçtiği belirtilmektedir. Kararda geçen kanun maddeleri ise şöyledir: 765 sayılı TCK'nın 493/1, 522, 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b, 143, 5252 sayılı Yasa'nın 9/3, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1 ve 141

17. Ceza Dairesi 2018/1200 E. , 2018/7642 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
05.11.2004 tarihinde sanığın yokluğunda karar verildiği, savunmasının alındığı duruşmada bildirdiği adresine yapılan tebligatlar tebliğ edilmemesi nedeniyle 13.03.2005 tarihinde Basın İlan Kurumu aracığıyla ilanen tebliğ yapıldığı, sanığın 03.01.2005-11.08.2005 tarihleri arasında kesintisiz şekilde Keşan Ceza İnfaz Kurumu"nda olduğu, kesinleştirmenin yapıldığı tarih olan 06.04.2005 tarihinde de sanığın ceza infaz kurumunda olduğununun anlaşıldığı, 01.11.2016 tarihinde eski hale iade ve temyiz talebini içeren dilekçe verdiği, mahkemece 24.11.2017 tarihli ek karar ile gerekçeli kararın usulüne uygun şekilde tebliğ edildiği belirtilerek taleplerin reddine karar verildiği, sanığın yeniden 05.12.2017 tarihli dilekçesi ile aynı gerekçelerle karara itiraz ettiği olayda, anılan Ceza Genel Kurul Kararları ışığında ve 5271 sayılı CMK"nun 42. maddesi uyarınca eski hale getirme istemi konusunda karar verme görevi, bu istemle birlikte temyiz itirazı da yapılmış olduğundan Yargıtay’a ait olduğu gözetilerek, hukuki dayanaktan yoksun olan infazın durdurulması ve temyiz taleplerinin reddine ilişkin Ödemiş 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 24.11.2017 tarihli ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede,
Sanığın, gece vakti müştekinin evine girerek bir miktar para çalması şeklindeki eylemine uyan 765 sayılı TCK"nın 493/1, 522, maddeleri ile 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın aynı suça uyan 142/1-b, 143. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, 5252 sayılı Yasa"nın 9/3. maddeleri ışığında, zamanaşımı bakımından 765 sayılı Yasa hükümlerinin sanık yararına olduğu, aynı Yasa"nın 102/3, 104/2. maddelerinde öngörülen 10 yıllık asli zamanaşımının hüküm tarihi olan 05.11.2004 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 24.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.