Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2016/14236 Esas 2017/5439 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 08.08.2011 gününde verilen dilekçe ile komşuluk hukukundan kaynaklanan alacak (tazminat) talebi üzerine bozma ilamına uyalarak yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabul kısmen reddine dair verilen 10.02.2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, komşuluk hukukundan kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir.
Davacı, 2970 TL. zarar ziyan ve 959 TL tespit giderinin yasal faizi ile birlikte ödenmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; davalı vekilinin temyizi üzerine; Dairemizin 06.02.2014 tarih 2013/14568 – 2014/1606 E.K sayılı ilamı ile davacı ve davalı tarafından yaptırılan tespitler sonucu düzenlenen bilirkişi raporlarında çelişkiler bulunduğu, mahallinde keşif yapılarak raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi olayın meydana gelmesinde tarafların kusur durumunun belirlenmesi, davacının kusurunun tespiti halinde 6098 sayılı TBK’nın 52. maddenin uygulanması gerektiği sebepleri ile mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda mahkemece; davanın kısmen kabulüne kısmen reddine, toplam 1200,00 TL tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Hükmü; davalı vekili temyiz etmiştir.
5219 ve 5236 sayılı Yasalar ile HUMK.nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2016 tarihinden itibaren 2.190 TL"ye çıkarılmıştır.

Temyiz sınırından fazla bir alacağın tamamının dava edilmiş olması halinde, hükümde asıl istemin kabul edilmeyen bölümü temyiz sınırını geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Kısaca temyize konu edilen miktara bakılarak kesinlik belirlenir.
Somut olayda; kabul edilen miktarın (1.200 TL) 2016 yılı itibarıyla temyiz kesinlik sınırı olan 2.190 TL’nin altında kaldığı anlaşılmaktadır.
Hüküm, karar tarihi itibariyle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kurulu kararı uyarınca Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 21.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.