Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18554 Esas 2020/2638 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18554
Karar No: 2020/2638
Karar Tarihi: 11.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18554 Esas 2020/2638 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık kasten yaralama suçundan mahkum edilmiş. Ancak yapılan temyizde, yaralanan kişinin yaralanması basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olduğuna dair rapor dikkate alınmadan hatalı bir şekilde ceza tayini yapıldığı ortaya çıkmış. Ayrıca sanık ile mağdurun birbirlerini yaralamaları şeklinde gerçekleşen olayda ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı belirlenemediği için haksız tahrik hükmünün uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmamış. Son olarak, Anayasa Mahkemesi'nin bazı TCK maddelerini iptal etmesi nedeniyle, sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiş. Karar gereği, 5237 sayılı TCK'nin 86/2. maddesi yerine 86/1. maddesi uyarınca ceza tayininin hatalı olduğu, haksız tahrik hükmünün tartışılmamasının yanlış olduğu ve sanığın hak yoksunlukları yönünden durumun yeniden değerlendirilmesi gerektiği tespit edilmiş ve karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/1. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

3. Ceza Dairesi 2019/18554 E. , 2020/2638 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ... tarafından verilen temyiz dilekçesinin içeriğinden; yalnızca kendi hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünü sanık sıfatıyla temyiz ettiği anlaşılarak yapılan incelemede;
1)Mağdur ... hakkında Kartal Adli Tıp Şube Müdürlüğü tarafından düzenlenen ve hükme esas alındığı anlaşılan 07.01.2014 tarihli rapora göre, mağdurda meydana gelen yaralanmanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olduğunun belirtilmesi karşısında, sanık hakkında hatalı uygulama yapılarak 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesi yerine TCK"nin 86/1. maddesi uyarınca ceza tayini,
2)Tarafların aşamalardaki beyanları ve alınan doktor raporlarına göre sanık ve mağdurun karşılıklı birbirlerini yaralamaları şeklinde gerçekleşen olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarihli, 2002/4-238 Esas - 2002/367 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu hal nedeni ile sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükmünün uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılmaması,
3)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 11.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.