Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/15466 Esas 2017/335 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 03/09/2015 tarih ve 2015/151-2015/476 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, 1986 yılında kiralayarak faaliyet gösterdiği kırtasiye dükkanını ..."in söylemleri ve "biz karar aldık, dükkanı ..."e devredeceksin" demesi üzerine devrettiğini, dükkanı devralan kişilerin kendisine az bir miktarda ödeme yaptığını ileri sürerek davalılardan müştereken ve müteselsilen 3.000 TL"nin en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte ödemelerini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davacının talebinin zamanaşımına uğradığını ve iddialarının gerçeği yansıtmadığını savunmuştur.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacı 1986 yılında devrettiği taşınmaza yönelik anlaştığı parayı alamadığını ileri sürerek talepte bulunmuş ise de, 6098 sayılı TBK"nın 146. maddesinde dava zamanaşımının on yıl olarak belirtildiği, davalı yanın ikrarı olmadığı gibi irade fesadı hallerinin de bulunmadığı gerekçesiyle davanın zamanaşımı nedeniyle reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacının tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacının bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 18/01/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.