MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 05.11.2013 gününde verilen dilekçe ile komşuluk hukukundan kaynaklı tazminat talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 29.09.2014 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili müvekkiline ait 117 ada 25 parsel sayılı taşınmazda bulunan bahçe duvarının, davalı ..."ın sahibi olduğu inşaatın diğer davalı şirket tarafından yapımı esnasında yıkıldığını ve davacıya ait pencere korkuluklarının zarar gördüğünü belirterek 1.000 TL maddi tazminatın olay tarihinden itibaren davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini istemiştir.
Davacı vekili 05.09.2014 tarihinde harcını da yatırarak tazminat talebini 1.700 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalılar vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü davalılar vekili temyiz etmiştir.
Dava değeri karar tarihi itibariyle 5219 sayılı Kanunun 2/A maddesinin c fıkrası gereğince HUMK’nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırının altında olduğundan karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyizi halinde mahkemece veya 01.06.1990 tarihli ve 3/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince Yargıtay’ca temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
Mahkemece verilen karar kesin nitelikte olduğundan temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz isteminin, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın istek halinde yatırana iadesine, 21.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.