Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2017/1401 Esas 2018/8570 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/1401
Karar No: 2018/8570
Karar Tarihi: 31.05.2018

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2017/1401 Esas 2018/8570 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yatılı İlköğretim Bölge Okulu'na yönelik hırsızlık suçu işleyen sanık hakkında verilen mahkumiyet kararı, yapılan inceleme sonucu yok hükmünde sayılmıştır. Mahkeme sanığın eyleminin 765 sayılı TCK'nın 493/1 ve 5237 sayılı TCK'nın 142/1-a maddelerinde tanımlanan suçu oluşturduğunu tespit etmiş, ancak zamanaşımıyla ilgili yasanın göz ardı edilmesi kararı bozma sebebi olarak gösterilmiştir. Sanık hakkında açılan kamu davası zamanaşımı nedeniyle düşürülmüştür. Kanun maddeleri şunlardır, 765 sayılı TCK'nın 493/1, 102/3, 104/2 maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 142/1-a, 66/1-e, 67/4 maddeleri, 5252 sayılı kanunun 7/2 ve 9/3 maddeleri. Suç tarihi 09.12.2003 günüdür.

13. Ceza Dairesi 2017/1401 E. , 2018/8570 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yatılı İlköğretim Bölge Okulu’na yönelik işlediği hırsızlık suçundan kurulan 26.11.2012 tarihli mahkumiyet hükmünün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 20.11.2014 tarih 2014/5497 E.2014/32938 Karar sayılı ilamıyla onanmış olup, aynı ilamla sanığın, Refahiye Çok Programlı Lisesine yönelik işlediği hırsızlık suçundan kurulan hükmün bozulması üzerine yapılan yargılamada Yatılı İlköğretim Bölge Okulu’na yönelik işlediği hırsızlık suçundan sanık hakkında yeniden kurulan mahkumiyet kararının yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede:
Sanığın eyleminin 765 sayılı TCK"nın 493/1 ve 5237 sayılı TCK"nın 142/1-a maddelerinde tanımlanan suçu oluşturduğu, eylemine uyan 765 sayılı TCK"nın 493/1, 102/3, 104/2. maddelerinin ve hükümden sonra 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 6545 sayılı Yasayla yapılan değişiklikten önceki aynı suça uyan 142/1-a, 66/1-e, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Yasanın 7/2, 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddeleri ışığında, zamanaşımı bakımından 5237 sayılı TCK"nın daha lehe olduğu ve bu suçlar için öngörülen cezaların türü ve üst sınırlarına göre, aynı Yasanın 66/1-e, 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık genel zamanaşımının, suç tarihi olan 09.12.2003 gününden karar tarihine kadar tarihine kadar geçmiş bulunduğunun gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sebebi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 31.05.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.