Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2017/6323 Esas 2020/569 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı/karşı davalı gerçek kişi vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı gerçek kişi vekili 27/05/2013 tarihli dava dilekçesi ile; davacı adına kayıtlı olan ... köyü 111 ada 8 parsel sayılı 8.377,01 m², 112 ada 29 parsel sayılı 9.683,78 m² yüzölçümlü taşınmazların, orman olmadıkları halde; 2013 yılında yapılan orman kadastro çalışması sonucunda 29 sayılı parselin kısmen orman sınırı içine alındığını, 8 sayılı parselin kısmen 2/B kapsamında orman sınırları dışına çıkartıldığını belirterek, orman kadastrosu ve 2/B madde uygulamasının iptaline karar verilmesi istemiyle dava açmıştır.
Davalı-karşı davacı ... Yönetimi vekili, 29 sayılı parselin kısmen öncesinin orman olduğunu, bu kısmın eylemli durumunun orman olduğunu ve kesinleşen orman sınırı içinde kaldığı iddiasıyla, bu parsel yönünden kısmen tapu kaydının iptaline, orman niteliğiyle Hazine adına tapuya tesciline ve davalının müdahalesinin önlenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece Orman Yönetiminin tescil talebi ile müdahalenin önlenmesi talebinin eldeki dosyadan tefrikine karar verildikten sonra yapılan yargılama sonucu davacı gerçek kişinin orman kadastrosuna itiraz davasının reddine karar verilmiş, hüküm davacı/karşı davalı gerçek kişi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, orman kadastrosuna itiraza ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yörede 3116 sayılı Kanun hükümlerine göre 1948 yılında yapılıp 23/02/1949 tarihinde ilan edilen orman kadastrosu, 30.04.2013 tarihinde ilan edilip kesinleşen, 3116 tahditinin aplikasyonu, sınırlama dışı kalmış ormanların kadastrosu ve 6831 sayılı Kanunun 3302 sayılı Kanunla değişik 2/B madde uygulaması, 1957 yılında yapılan arazi kadastrosu vardır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye ve uzman bilirkişi kurulu raporuna göre dava konusu taşınmazlardan 112 ada 29 parsel sayılı taşınmazın (B) harfiyle işaretli kısmının 1948 yılında kesinleşen orman kadastro sınırları içinde olduğu, 2013 yılında yapılan orman kadastrosu ve aplikasyon çalışmasında da durumun değişmediği, 111 ada 8 parsel sayılı taşınmazın (B) harfiyle gösterilen bölümünün 1948 tarihli 3116 sayılı Kanuna göre orman tahditi içindeyken 2013 yılında yapılan 2/B madde uygulamasında orman sınırları dışına çıkarıldığı, her iki taşınmazın (A) harfileriyle işaretli bölümlerinin baştan beri tahdit dışında kaldığı ve taşınmazlar ile ilgili yeni bir orman sınırı içine alma işleminin bulunmadığı, 02.09.1986 tarihinde yürürlüğe giren 6831 sayılı Kanunun 2/B madde Uygulaması Hakkında
Yönetmeliğin 44. ve 25523 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak 15.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren Yönetmeliğin 43 ve devamı maddelerine göre, aplikasyon işleminin de davacıya yeni dava hakkı vermeyeceği, ilk orman kadastrosuna itiraz için hakdüşürücü sürenin çoktan geçtiği gözönünde bulundurularak davanın reddine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığından yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine 10/02/2020 günü oy birliğiyle karar verildi.