MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti ile genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, 16/04/2002 tarihinde davalı kurumda işe başladığını, 01/04/2003 tarihine kadar fazla çalışma ücretlerinin ödenmesine rağmen, bu tarihten sonra ödenmediğini ileri sürerek, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti alacağını istemiştir
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı davacının çalıştığı dönemde tüm alacaklarını aldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Bozma ilamı ve Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemenin ilk kararı, tarafların temyizi üzerine Dairemizin 09/12/2014 tarih ve E.2013/5478, K.2014/37603 sayılı kararı ile özetle, " Mahkemece bilirkişi tarafından tanık beyanları dikkate alınmaksızın davacının haftalık ortalama 3 saat fazla mesai yaptığı kabulü ile hesaplama yapılan raporu uyarınca karar verilmiş ise de, dosyada dinlenen davacı tanık beyanlarına göre, davacının daha fazla süre ile mesai yaptığı anlaşılmakla, davacı tanıklarının beyanı değerlendirilmeden yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır. Kabule göre de; dava dilekçesi ile istenen 200 TL fazla çalışma ücreti alacağına faiz talep edilmediği halde mahkemece faiz yürütülmesi de hatalıdır." gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece; Yargıtay bozma ilamına uyularak bilirkişiden ek rapor alınmış olup, davacının genel tatil ücreti alacağı talebinin reddine, fazla mesai ücreti alacağının kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla mesai ücretinin hesabı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Dosya içeriğine ve kabule göre, davacı haftanın 5 günü 08.30-19.30 arası çalışmakta ve ayda üç Cumartesi ise 4,5 saat fazla mesai yapmaktadır.
Dairemizin yerleşik içtihatları gereği 11 saat çalışmada 1,5 saat ara dinlenmesi kabul edilmelidir. Somut uyuşmazlıkta 1,5 saat ara dinlenmesi düşüldüğünde, günlük 9,5 saat haftanın 5 günü 47,5 saat çalışılmaktadır. Cumartesi çalışılan günler de dahil edildiğinde davacının haftalık 52 saat mesai yaptığı anlaşılmaktadır. Buna göre davacı ilk 3 hafta 7 saat takip eden bir hafta için 2,5 saat fazla mesai yapmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, bu tespitlere aykırı olarak, haftada 14,5 saat fazla mesai kabul edilerek hesaplanan miktarın hüküm altına alınması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 20/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.