Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/5896 Esas 2018/195 Karar Sayılı İlamı

Göçmen kaçakçılığı suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 79/1-b-son, 79/2-a-b, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 5 yıl hapis ve 100,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair İzmir 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/07/2014 tarihli ve 2013/894 esas, 2014/534 sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 14/08/2017 gün ve 49114 sayılı istem yazısıyla dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında; “ 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 193. maddesinde yer alan, “(1) Kanunun ayrık tuttuğu hâller saklı kalmak üzere, hazır bulunmayan sanık hakkında duruşma yapılmaz. Gelmemesinin geçerli nedeni olmayan sanığın zorla getirilmesine karar verilir. (2) Sanık hakkında, toplanan delillere göre mahkûmiyet dışında bir karar verilmesi gerektiği kanısına varılırsa, sorgusu yapılmamış olsa da dava yokluğunda bitirilebilir.” şeklindeki düzenlemeye aykırı biçimde, sanığın savunması alınmadan mahkumiyet kararı verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
Sanık ... hakkında Ayvacık Cumhuriyet Başsavcılığının 12/09/2013 tarih 2013/914 esas sayılı dosyası ile TCK"nın 79/1-b. maddesi gereğince cezalandırılması istemi ile kamu davası açıldığı, kovuşturma aşamasında Ayvacık Asliye Ceza Mahkemesi"nin talebi üzerine Edremit 1. Asliye Ceza Mahkemesince 07/02/2014 tarihinde istinabe yoluyla savunması alındığı, Ayvacık Asliye Ceza Mahkemesi"nin 07/02/2014 tarih 2013/225 E., 2014/9 K. sayılı kararı ile davanın İzmir 18. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2013/894 Esas sayılı dosyası ile hukuki ve fiili bağlantı olduğu gerekçesiyle birleştirme kararı verildiği anlaşılmaktadır.
Sanık hakkında, dosyaya konu açılan tek dava Ayvacık Cumhuriyet Başsavcılığı"nın yukarıda belirtilen iddianamesi ile açılan davadır. Sanığın istinabe yoluyla Edremit 1. Asliye Ceza Mahkemesince 07/02/2014 tarihinde savunmasının alındığından mahkumiyet kararı verilmesinde usul ve yasaya aykırılık bulunmamaktadır. Bu itibarla, kanun yararına bozma talebinin reddine karar verilmiştir.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görülmediğinden, CMK"nın 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZMA İSTEĞİNİN REDDİNE, 16/01/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.