4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2015/6213 Esas 2018/3619 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/6213
Karar No: 2018/3619
Karar Tarihi: 04.04.2018

4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2015/6213 Esas 2018/3619 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, 4733 sayılı kanuna muhalefet suçu işlenmesi sebebiyle hükümlülük, müsadere ve tasfiye cezaları verilmiştir. Ancak temyiz davası sonucunda, müsadere ile yetinilmesine rağmen eşyanın tasfiyesine hükmedilmesi, adli para cezasının hesaplanmasında yanlışlık yapılması ve TCK'nun 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bazı sorunlar tespit edilmiştir. Bu nedenle müsadereye ilişkin hükmün tasfiye ifadesinin çıkarılması, adli para cezalarının hesaplanmasında TCK'nun 52/2 maddesi gereği uygulanması ve TCK'nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edildiği gözetilerek uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Karar oybirliğiyle onanmıştır.
Detaylar:
4733 sayılı kanun: Kamu İhale Kanunu
TCK'nun 52/2 maddesi: Adli para cezasının hesaplanması ile ilgili düzenlemeler yer alır.
TCK'nun 53. maddesi: Koşullu salıverilme ile ilgili düzenlemeleri kapsar.

7. Ceza Dairesi 2015/6213 E. , 2018/3619 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere, tasfiye

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1-Dava konusu eşyanın müsaderesi ile yetinilmesi gerekirken infazı kısıtlayacak şekilde söz konusu eşyanın tasfiyesine de hükmedilmesi,
2-Adli para cezasının gün hesabı sırasında uygulama fıkrasının gösterilmesi suretiyle CMK.nun 232/6. madde ve fıkrasına aykırı davranılması,
3-24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi uyarınca,
1-Hüküm fıkrasının müsadereye ilişkin bölümünden "5607 sayılı Yasanın 16. maddesi gereğince suça konu eşyanın bozulma ihtimali nazara alındığında kararın kesinleşmesinin beklenmeksizin anılan eşyanın tasfiyesine" ifadesinin çıkarılması,
2-Adli para cezalarının bir gün karşılığının hesaplanmasına ilişkin hüküm fıkrasında “üzerinden” ifadesinden sonra gelmek üzere “TCK.nun 52/2. maddesi gereğince” ibaresinin yazılmasına,
3- Hükümden TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi’nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.